به گزارش سینماخانه؛ نمایش “غروب روزهای آخر پاییز” به کارگردانی محمود یوسفی تا ۱۳ اسفند ماه ۱۳۹۵، هر شب ساعت ۱۹:۰۰در تماشاخانه دراما به نشانی خیابان انقلاب، فلسطین جنوبی، خیابان لبافی نژاد، کوچه زحل، بن بست اول، پلاک ۲ به روی صحنه می رود.

نمایشنامه “غروب روزهای آخر پاییز” نوشته “فردریش دورنمات” نمایشنامه‌نویس مطرح سوئیسی است. دورنمانت، بسیاری از مشکلات انسان امروز را حل نشدنی می‌داند و انسان‌ها را نیازمند پناه بردن به جنبه‌های طعنه آمیز زندگی می داند. از اینرو وی در آثار خود نیز به مسایل و مشکلات بشری اشاره دارد و بعضاً به طرح مسایل سیاسی نیز می‌پردازد تا از این طریق وضع بشر را در شرایط کنونی جهان به تصویر بکشد. در این نمایشنامه نیز، دورمانت به شکل نمادین اشاره ای به جنگ جهانی و مسایل استعماری که در نیمه اول  قرن بیستم اتفاق افتاده است دارد.

استاد ناظرزاده کرمانی در آئین افتتاحیه این نمایش، در خصوص دورمانت و نمایشنامه “غروب روزهای آخر پاییز” که توسط مرحوم حمید سمندریان ترجمه شده است عنوان کردند: ”  این نمایشنامه ترکیبی از  ادبیات و داستان های پلیسی است که وضعیت خلاء روحی انسان دوره دورنمات، یعنی نیمه دوم قرن بیستم را نشان می دهد، دورانی که ۲ جنگ جهانی دیده است و دورنمات این ها را به شکل نمایشنامه می نویسد.”

وی همچنین درباره سبک نمایشنامه های دورمانت اشاره کردند: “نمایشنامه های دورنمات غالباً رادیویی است و  آکسیون های تئاتری نسبتاً کم است اما از فاجعه های بزرگ پرده بر می دارد و اسراری را آشکار می کند که ممکن است به صورت ناتمام آن ها را بدانیم ولی آن را به صورت یک جلوه نمایشی در مقابل ما پرده برداری می کند. به همین دلیل این نمایشنامه اندکی سنگین می شود. یعنی اگر دیالوگی را از دست بدهید؛ ممکن است بخشی از نمایش را از دست بدهید.“

محمد یوسفی کارگردان این نمایش؛ ترکیبی از یک نمایش صحنه ای را با استفاده از عناصر نمایش های رادیویی و با کمک گرفتن از دکوری فرضی به روی صحنه برده است و به گفته خودشان سعی داشتند تا تجسم و تصویرسازی، به گونه ای شنیداری-رادیویی در ذهن مخاطب شکل بگیرد و در حقیقت نوعی کلاژ را در ترکیب چند شیوه اجرایی به روی صحنه برده اند.

یوسفی همچنین درخصوص نحوه انتخاب این نمایشنامه به سینماخانه گفت: به دلیل جهانشمول بودن متن های “دورنمارت” و القاء مسائلی که در جامعه امروز نیز اتفاق می افتد؛ یکی از دلایلی است که علاقه به اجرای این نمایشنامه داشتم. نمایشنامه های دورمانت با وجود گذشتن زمان از تاریخ نگارش آن بازخورد خودش را در همه جوامع به خوب نشان داده است.

یوسفی همچنین در پاسخ به سوال سینماخانه درخصوص انتخاب شیوه زندگی انسان بر اساس غرایز اولیه اش، به عنوان تحلیلی از نمایش، عنوان کرد: انسان تا زمانی که نتواند بر غرایز اولیه اش مثل خشم، لذت، کینه، دروغ و امثال آن کنترلی داشته باشد؛ نمی توانند ادعای متمدن بودن داشته باشد. همان طور که شخصیت نویسنده در نمایش، در رابطه با مردم زمانه خود به آن اشاره می کند و می گوید: “هرآدمی با حقایق واقعی سرشت خودش زندگی می کند” و اینکه اگر این غرایز را از انسان حذف می کردیم خیلی از جنگ ها و جنایات صورت نمی گرفت.

سعید احمدی بازیگر کارکتر مهمان به سینماخانه گفت: از نظر من بازیگرها دو نوع هستند، بازیگرانی که در واقع خودشان را به نمایش می گذارند یا بازیگرانی که نقش را به نمایش می گذارند و برای من مهم آن بود که نقش را به نمایش بگذارم. از همین جهت سعی کردم بر اساس اشاراتی که در متن نمایشنامه وجود دارد؛ کنش های رفتاری مناسب را برایش خلق کنم تا هم به لحاظ درونی و هم بیرونی شخصیت کاراکتر نمایش به درستی خلق شود.

وی همچنین اشاره کرد: بازیگر در مقابل نقش سه موقعیت می تواند داشته باشد، یکی اینکه بازیگر، نقش را به تسخیر خودش در می آورد یا اینکه نقش را پس می زند و خودش را نمایش می دهد و سومین حالت و ایده آل ترین حالت، این است که نقش و بازیگر در کنار هم حرکت کنند. در واقع من، به عنوان یک مهمان بودم که در مقابل کاراکتر نویسنده داشتم نقش یک آدم دیگری را بازی می کردم که به آن مقصدی که سرکیسه کردن نویسنده است نزدیک بشوم شخصیتی که قرار است در مقابل نویسنده اعمال نفوذ کند و در نهایت قربانی جاه طلبی خودش و تیزبینی شخصیت نویسنده می شود.

سینماخانه/ خبرنگار: صدف فرهنگ – عکاس: معصومه احدی