یک فیلم از سینمای جنگ اما این بار از زاویه ای متفاوت که اتفاقات و وقایع سال های دفاع را از زوایه رادیو ملی نفت آبادان روایت می کند و این نگاه خود از جمله امتیازاتی است که خوشبخت در فیلم تازه اش رقم زده است.
فیلم موفق می شود در ترسیم اتفاقات و روابط آدم های پرسنل رادیو تا حد زیادی موفق عمل کند و مناسبات کاری و حتی عاطفی آنها را در دل فضا و شرایط ملتهب آن دوران به شکلی قابل قبول به تصویر درآورد. انتخاب دوربین سیال و قطع ها و پلان های متعدد و استفاده ازآمبیانس های موثر صوتی بخشی ازاستراتژی فیلمساز در پرداختی است که برای فضاسازی و ریتم مورد نظر خود به کار بسته است.
اما نکته اینجاست که فیلم همانقدر که درساختن اتمسفر درون لوکیشن اصلی خود یعنی ساختمان رادیو موفق عمل می کند به همان میزان در خارج از آن (شهر آبادان و آنچه در دل آن درحال وقوع است) به توفیق چندانی دست نمی یابد و بیشتر به ارائه تصاویری آرشیوی اکتفا می کند که برای یک فیلم داستانی با هر توجیهی قابل قبول به نظر نمی رسد.
آبادان یازده ۶۰ می توانست با وارد نمودن برخی خرده پیرنگ های بیشتر در قصه و ایجاد بار درام متمرکزتر در فیلمنامه، به اثری جذاب تر بدل شود؛ هرچند که بیان وقایع جنگ با زوایای متفاوت از جمله اقدامات مثبت در ساخت فیلم هایی با این مضامین به حساب می آید که می تواند به جذب بیشتر مخاطبین بینجامد و تماشاگرانی از نسل های جدیدتر را با خود همراه سازد.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی