آنچه درمورد دشمنان نمود بیشتری دارد حضور تم و خط فکری جریانی خاص در پیکره اثر است که تهیه کننده فیلم آن را نمایندگی می کند. این، اثری است که به دور از جریانات مرسوم سینمای ایران ساخته شده و چه در لحن و چه از حیث ساختار فیلمنامه فاقد جنبه هایی است که دست کم تماشاگران عام و متعارف را باخود همراه سازد.
زنی که خود را مسبب اتفاقی درگذشته اش می داند و سعی می کند از طریق پخش نامه هایی دیگری و دیگران را نسبت به شخصیت خود بدبین نماید و رویا افشار انتخاب ویژه و جالب توجهی برای چنین کاراکتری است؛ فردی که در انتخابی خودخاسته دارای نوعی فاصله گذاری با آدم های پیرامونش محسوب می گردد.
حرکتهای دوربین آرام و نزدیک شونده به درونیات کاراکترها، نورپردازی کم جان، و دیالوگهایی دوپهلو همه در ساخت و پرداخت فضای سرد و بی روح مدنظر کارگردان قرار می گیرند تا منعکس کننده ذهنیت کاراکتر محوری فیلم باشند و در نهایت ماحصل اثری است که دست کم در جریان غیر مرسوم سینمای ایران و به عنوان یک فیلم اول قابل تامل است. هرچند که ارتباط طیف های متنوع مخاطب با آن دچار مشکلاتی خواهد بودفیلم .
سینماخانه / حمید عبدالحسینی