رفتن به بالا

اخبار سینما، تئاتر و تلویزیون

تعداد اخبار امروز : 0 خبر


  • جمعه ۱۰ فروردین ۱۴۰۳
  • الجمعة ۱۹ رمضان ۱۴۴۵
  • 2024 Friday 29 March

شاید بتوان گفت مظلومیت کلید واژه ای است که بی درنگ پس از تماشای درخت گردو در رثای شخصیت قادر در ذهن بیننده اش جاری و ساری می شود. درخت گردو فیلم جانکاهی است و مهدویان این تلخی را نه با ابزار و تکنیک و یا به عبارتی فرم ایجاد نمی کند بلکه سوژه، موضوع […]

شاید بتوان گفت مظلومیت کلید واژه ای است که بی درنگ پس از تماشای درخت گردو در رثای شخصیت قادر در ذهن بیننده اش جاری و ساری می شود.
درخت گردو فیلم جانکاهی است و مهدویان این تلخی را نه با ابزار و تکنیک و یا به عبارتی فرم ایجاد نمی کند بلکه سوژه، موضوع و خط سیر وقایعی که در طول زندگی قادر بر او می گذرد فی نفسه اندوهناک و غم بار است و کارگردان نیز با انتخاب یک استراتژی و لحن مناسب که دستور زبانی مختص چنین مضمونی را شکل می دهد به ریتم و نگاه موثر در پیوند مخاطب با جهان آدم های اثر دست می یابد و در این میان همراهی پیمان معادی در تکمیل قطعات پازل فیلم غیر قابل انکار است. تفاوت در جای جای بازی معادی موج می زند و از ظاهری ترین اجزا یعنی لباس گرفته تا گویش و لحن و بدن و حرکت و چشم ها آدمی یکسر دیگر را خلق می کند که همدلی برانگیز بودن جز لاینفک آن تا فرجام اش محسوب می گردد.
درخت گردو فیلم فضا است، فضایی که دهه ها از آن گذشته و کمتر فردی امروز نام و نشانی از آن روزها را به یاد می آورد اما فیلم به مدد شناخت درست جغرافیا و بهره گیری موثر از طراحی هنری (صحنه و لباس) و تجمیع و به خدمت گرفتن موثر آنها در اختیار کارگردان، به توفیقی قابل تامل در سینمای ایران منجر می گردد، کارگردانی که خود از نسل های پسین به حساب می آید و بار دیگر تبحرش را در به تصویر کشیدن آن دوران اثبات می کند.
می توان درخت گردو را دوست نداشت اما نمی توان منکر ارزشهایش شد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی

اخبار مرتبط

نظرات



آخین اخبار