۱. برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران یک ضرورت انکار ناپذیر برای سینمای ایران و خیل علاقمندان این عرصه محسوب می شود اما این مجال ۵ روزه با متقاضیانی در حدود ۲۰۰۰ فیلم نمی تواند در برگیرنده تمام سلایق و نگاه ها و از این مهم تر فراهم کننده امکان ارائه و عرضه تمام استعدادهای بیشمار را داشته باشد. بنابراین می بایست در زمینه ایجاد جشنواره های بیشتر و مستقل تر و پاتوق ها و اکران مدام و گسترده فیزیکی و مجازی راهکارهای دیگری اندیشید.
۲. جشنواره فیلم کوتاه تهران یک جشنواره بین المللی است اما بخش های خارجی اعم از فیلم ها و مهمانان، آنچنان که باید بازتاب و انعکاس مناسبی در طول جشنواره نمی یابند و شاید یکی از پیشنهادات موثر فراهم کردن جلسات نشست با آنان و یا برگزاری کارگاه های آموزشی و یا حتی تولیدات و جشنواره های مشترک باشد.
۳. سرمایه گذاری و فراهم آوردن بسترهای تسهیل کننده تولید آثار کوتاه نه فقط در تهران و شهرهای بزرگ و بیشتر در مناطق محروم و دور افتاده و با ساز و کار مناسبی در جهت جذب تمام افراد علاقمند و البته مستعد باید در دستور کار قرار گیرد و تمامی پیگیران این عرصه به شکلی برابر از امکانات و بودجه ها برخوردار شوند.
حال می توان گفت جشنواره فیلم کوتاه تهران از حیث شرایط اجرایی و استاندارهای برگزاری در نقطه مطلوب و مناسبی قرارگرفته است و در این دوره نیز این موضوع کاملاً مشهود است. به ویژه اینکه وزن بالای هیئت های داوری و انتخاب در چهلمین دوره یکی از نکات حائز اهمیت است که در هرجشنواره ای ملاکی جهت سنجش عیار آن رویداد محسوب می شود و می بایست با تجمیع توان و انرژی به بار نشسته در گذر از ایستگاه چهلم جشنواره فیلم کوتاه تهران، این جریان را در طول سال نیز تداوم بخشید.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی – عکس: حوریه قاسمی