در فاصله یک ماه تا برگزاری جشنواره فیلم فجر؛ سینمای ایران به سنت هرساله، خود را برای این ضیافت آماده می کند. پس از برگزاری دوره چهل و یکم که ملهم از فضای ملتهب وقایع سال گذشته در شرایط ویژه ای برگزار شد؛ به نظر می رسد جشنواره چهل و دوم با تثبیت شرایط و چرخش بیش از پیش جریان تولید موید این نکته است که می توان احتمال حضور طیف های متنوع تری از فیلم ها و فیلمسازان را در این رویداد شاهد بود. دست کم آمار ارائه شده از سوی دبیرخانه جشنواره در ثبت نام فیلم ها که رقمی بیش از ۱۰۰ فیلم را نشان می دهد نیز خود گواه پر رنگ بودن میزان مشارکت در این دوره هست.
از سوی دیگر و بنابر آمار، سهم فیلمسازان اول حدود نیمی از فیلم های متقاضی را شامل می شود و اینجا است که به زعم نگارنده نیاز بخشی مجزا همچون نگاه نو را که تا چند دوره پیش یکی از قسمت های اثر گذار جشنواره در معرفی استعدادهای تازه بود و فیلمسازان نوجویی چون محمدحسین مهدویان و سعید روستایی را برگزیده و معرفی نمود؛ هویدا می سازد. بخشی که می تواند با نگاهی ریزبینانه و جزئی به قسمت های  مختلف آثار توجه کند و فیلم های اول را از زیر سایه قرار گرفتن در بخش سودای سیمرغ خارج نماید. یکی دیگر از پیشنهادات جهت پر بارشدن و رونق هرچه بیشتر جشنواره با توجه به ادغام بخش ملی و بین الملل از دوره گذشته؛ اطلاع رسانی دقیق و کامل برنامه های این بخش می باشد. حتی اختصاص یک بازه مجزا به عنوان مثال ۵ روز ابتدایی و انتهایی مدت زمان برگزاری جشنواره به بخش بین الملل و انعکاس گسترده تر فعالیت های این قسمت می تواند مخاطبین را با آثار حاضر و مهمانان پیوند زند و رنگ و بویی کارکردی تر بدان بخشد.
درپایان سینمای ایران و دست اندرکارانش امسال نیز در انتظار رسیدن به جشنواره فیلم فجر خواهند بود تا عیار واقعی سنجش کیفیت سینمای ایران در سال ۱۴۰۲رقم خورد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی