یک منتقد سینما با اشاره به فیلم در حال اکران «خرگیوش» از ویژگی های آن نوشت.
محمدرضا لطفی منتقد و کارگردان سینما درباره فیلم «خرگیوش» ساخته مانی باغبانی یادداشتی را به نگارش درآورده است و در آن با اشاره به ویژگی های این فیلم از جسارت و پیشرو بودن آن نوشت.
در این یادداشت می خوانیم:
«وقتی به سینمای ایران پیشوند صنعت را اضافه می کنیم، در واقع از رویاهایمان صحبت می کنیم... سینمای ایران نه تنها ماهیتی صنعتی ندارد که حتی از داشتن یک مارکت معتبر داخلی هم محروم است و به مثابه دستفروشی می ماند که در یک جمعه بازار شلوغ بساطی پهن کرده است و محصولاتی را عرضه می کند.
باید تاسف خورد برای سینمایی که تا این اندازه ادعا دارد و خود را صاحب تشکیلات می داند و در عوض در مقابل فیلم هایی که به شدت جسور و بکر و ناب هستند تا این اندازه بی تفاوت و خنثی عمل می کند... «خرگیوش» اولین ساخته مانی باغبانی دقیقا یکی از مواردی است که می توان به آن استناد کرد و افسوس خورد که چطور این فیلم جسور و تازه در سینمای ایران تا این اندازه مورد بی تفاوتی قرار گرفته است.
در شرایط کنونی سینمای ما به سه بخش تقسیم شده است: بخش اول مافیای قدرتمند دولتی ها هستند که با بودجه و رانت کلان فیلم می سازند و سود خود را در تولید به جیب می زنند و همه جوره هم مورد حمایت قرار می گیرند.
بخش دوم بخش خصوصی است که خب در این برهه تنها فیلم های کمدی امتحان پس داده هستند که تا اندازه ای تضمین گیشه دارند و بخش خصوصی هم راغب به سرمایه گذاری در آنها است.
و بخش سوم آثاری هستند که سازندگان با سرمایه هایی که از بیرون آورده اند روی فیلم های اجتماعی سرمایه گذاری می کنند تا پز مصلح اجتماعی بودن را بدهند و در نهایت هم غالب آنها با شکست در گیشه مواجه می شوند و سرمایه گذار هم برای اولین و آخرین بار در سینما پول می گذارد.
حال در چنین فضا و شرایطی، تجربه نو و طرحی نو در انداختن دیگر معنا و مفهومی ندارد و همین می شود که اصلا کلمه ژانر در سینمای ما به یک شوخی تبدیل شده و کار به جایی می رسد که همه سعی در استفاده از تکرار فرمول ها دارند.
شک نکنید در کشورهای پیشرو و صاحب صنعت، همواره از تجربه های نو و جدید نه تنها استقبال می شود که آنها را مورد حمایت قرار می دهند ... اما در سرزمین ما ... .
بگذریم ... .
سخن درباره فیلم «خرگیوش» است... فیلمی که به شدت بکر و جسور است و آنقدر از دیدن آن سر ذوق آمدم که تصمیم به نوشتن این یادداشت کردم... فیلمی که نمونه مشابه اش را من به شخصه حداقل در ۱۰ سال اخیر در سینمای ایران ندیدم ... .
فیلمی معلق میان یک فضای رئال و سوررئال که فیلمساز به درستی با مهندسی دقیق این ...
