آسیب شناسی جریان نقد سینمایی
با گسترش رسانه های مجازی به ویژه شبکه های اجتماعی جریان نقد نیز دستخوش تحولات مختلفی گردید که مهمترین آن ورود منتقدان از طیف های مختلف و به تبع آن بالارفتن کمیت نوشته های افراد متنوع بود که هریک با سطوح متفاوتی از دانش به این جرگه پیوستند و آثار خود را در کنار افراد با تجربه در معرض رویت مخاطبین قرار دادند . اگر چه هر منتقدی دارای سلیقه و نگرشی است که به هر اثر از منظر دیدگاه های خود می نگرد و می تواند قرابت و یا افتراقی را در اندازه های مختلف رقم زند اما نباید فراموش کرد که در کنار در نظر گرفتن درصدی از سلایق در موافقت و مخالفت با فیلم بخشی از نقد نیز می بایست در بر دارنده نکات فنی و ساختاری و نگاه های فرمالیستی نیز باشد چرا که سینما در درجه اول یک فن می باشد؛ فنی که اصول و تکنیک های خاص خود را دارا است ؛ بنابراین علاوه بر جنبه های محتوایی و مضمونی که بیشتر می تواند ناظر بر امور سلیقه ای و نگاه های شخصی منتقدین باشد و اساساً مبنایی جهت انتخاب و یا عدم انتخاب یک اثر و بحث و بررسی آن قرار گیرد یا نگاه های مثبت و منفی و مواضع پیرامون آن راپدید آورد؛ پرداختن به وجوه ساختاری و اجرایی یک اثر هم می تواند در بردارنده مباحث فرمالیستی باشد. حال آنکه در آغاز؛ فرم، شکل دهنده یک ایده و خمیر مایه سر و شکل یافتن یک فکر را پایه گذاری می کند تا بعدتر از دل فرم، محتوای یک اثر نیز خودنمایی کند و پیام و حرف یک فیلم مشخص گردد و اگر چنین شود دیگر با محتوایی شعاری و پس زننده روبه رو نخواهیم بود؛ همین فرآیند را می توان به نقد هم تعمیم داد. یک نقد سازنده، پویا و تاثیرگذار نقدی است که در ارکان آن تناسب دلپذیری میان اجزای فرمی، مضمونی و سلیقه ای برخوردار باشد و هیچ یک از آنها بر دیگری رجحان نیابد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
