زخم کاری یک اوج و آس تمام عیار برای رعنا آزادی ور محسوب می شود که از هر جهت ابعاد متفاوتی از توان و درک بالای یک بازیگر را در ایفای نقشی پرچالش به ظهور و بروز رسانده است. در اهمیت شکل دهی چنین کیفیتی بی شک تأثیر محمدحسین مهدویان بر کسی پوشیده نیست اما نمی توان از انتخاب و بعد بازیگردانی کیومرث مرادی و میلاد اکبرنژاد در رسیدن به چنین ماحصلی نیز بی تفاوت گذشت.
آزادی ور در زخم کاری با تسلطی مثال زدنی در بیان و انتخاب لحنی هم راستا با جایگاه و موقعیت کاراکتر و استفاده درست از چشم ها برای انتقال مجموعه ای از حس های گاهاً متناقض و یا متضاد به تراز قابل اعتنایی در پرورش یک شخصیت با ما به ازایی همچون لیدی مکبث نائل می آید و مرزهای کیفی کارنامه اش را چندگام اساسی به جلو پیش می راند. برای آزادی ور زخم کاری آغاز دورانی جدید در کارش به عنوان یک بازیگر محسوب می شود و حتی سویه های تازه ای از کلاس بالای بازیگران سینمای ایران و خاصه خانم ها را یادآور می شود که به دور از نگاه های عرفی پیشین تصویری تازه و جسورانه ارائه می دهد. تصویری که بی گمان برای مخاطبین امروز بسیار مغتنم و لذت بخش و جذاب است و یکی از فاکتورهای اقبال به هر اثری را در برمی گیرد.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
