سال دوم دانشکده من / (رسول صدر عاملی)
بازگشت صدر عاملی به سینمای مورد علاقه اش. بازهم فیلمی در باره دختران و دغدغه هایشان اینبار در جایگاه دانشجو. با ساختاری ساده که خود جز ویژگی های فرمی اثر قرار می گیرد. بازی بازیگران خصوصا چهره های تازه جزء برگ های برنده فیلم است که تبحر صدر عاملی را در انتخاب و بازی گرفتن بار دیگر اثبات می کند .
عدم تطابق شیوه و رویکرد صدر عاملی در کارگردانی اثر (که از علاقه وافرش به ملودرام نشات می گیرد) با فیلمنامه پرویز شهبازی که نگاهی به روز دارد؛ جزء تناقضات فیلم به شمار می رود که تاحدی از انسجام اثر کاسته است .
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
غلامرضا تختی / (بهرام توکلی)
فیلم سینمایی غلامرضا تختی به کارگردانی بهرام توکلی یک فیلم بیوگرافیک از یک قهرمان، که برخی لحظات زندگی اش با ابهام هایی همراه بوده است. با کارگردانی قابل اعتنا و موفق در فضا سازی ادوار زندگی تختی و فیلمبرداری چشم نواز، علیرغم استفاده از شیوه سیاه و سفید که در برخی لحظات از جمله صحنه های مربوط به مسابقات کشتی درخشان است. طراحی صحنه، لباس و دکور نقشی بی بدیل در پرداخت درست حال و هوای فیلم برای تماشاگران برعهده دارد. احتیاط توکلی در نزدیک شدن به قهرمانی که سوژه فیلمش محسوب می شود و نگاهی از دور به او، مانعی است در ملموس شدن بیش از پیش شخصیت غلامرضا تختی در فیلم
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
بنفشه آفریقایی / (مونا زندی حقیقی)
مونا زندی حقیقی پس از ۱۳ سال، دومین فیلم خود را با عنوان «بنفشه آفریقایی» و به تهیه کنندگی علیرضا شجاع نوری روانه سی و هفتمی جشنواره ملی فیلم فجر کرده است. فیلمی ساده، تک خطی و بدون پیچیدگی که داستان زنی به نام شکوه را روایت می کند که به همراه همسر دومش (رضا) تصمیم می‌گیرد تا فریدون همسر سابقش را به خانه خود بیاورند. روایتی که برای مخاطب ایرانی قابل پذیرش نمی باشد. هرچقدر که از منظر روشنفکرانه به فیلم بنگریم؛ حضور هم زمان دو مرد به عنوان همسر سابق و فعلی و زندگی مسالمت آمیز سه نفره به هیچ عنوان، چه از لحاظ شرعی و چه عرف حاکم بر جامعه قابل هضم نمی باشد. زندی در مصاحبه ای عنوان کرده است که اینگونه روابط هیچگونه مشکل شرعی ندارد و داشتن حجاب بازیگر زن در فیلم را که در تمامی فیلم های ایرانی باید رعایت شود را دلیل بر این موضوع می داند. زندی، عصبانی شدن مخاطب از داستان را بی اهمیت می داند و به گفته او روابط انسانی بالاتر از هر گونه معادله دیگری می باشد!
به نظر می رسد؛ برخی از آثار نازل سینمای ایران با تکیه بر مباحث حساسیت برانگیز در صدد جذب مخاطب و گیشه هستند. گاهی با ژانر کمدی و گاهی با پرداختن به موضوعات اجتماعی
سینماخانه / ا.ش شهابی
تیغ و ترمه / (کیومرث پور احمد)
فیلمی پایین تر از حد انتظار از کارگردانی با تجربه. نگاهی تلخ به جامعه و آدم هایش که در محدوده شعار باقی می ماند ...
