هنر تئاتر هنری همواره هنری بوده که در هر دوره و عصری اندیشه ای را انتقال می داده است و انسان ابتدائی بوسیله اساطیر و آیین ها به افکار و آرزویش جان می بخشید و جهان خود را تعریف می کرد که با تکرار این آیین ها به تجربه والایی می رسید وبه فرایافت او از هستی کمک می کرد.
اما حال سرنوشت این هنر مقدس چه شده است؟!
نگاهی به سالن های تئاتر می اندازیم. هنر تئاتری که در حال حاضر به سه دسته تقسیم شده است؛
دسته ی اول تئاترهایی هستند که چیزی برای گفتن ندارند، هیچ تمهید و تفکری برای ارائه به مخاطب ندارند و از رسالت واقعی تئاتر به دورند و مسلماً هزینه های گزافی هم برای این گونه تئاتر متقبل شده اند.
دسته ی دوم تئاترهایی که دارای فرم و محتوای بسیار غنی هستند که بعد از دیدن اینگونه کارها مخاطب تا مدت ها به آن می اندیشد. هرچند هزینه ی بلیط برای مردم شاید گران باشد اما تو می دانی که قرار است به تماشای نمایشی بنشینی که به معنای واقعی تئاتر است که ما به این دو دسته از تئاتر در این متن نمی پردازیم.
اما امان از دسته ی سوم؛ نمایشی که فرم تجمل گرایی و سانتیمانتال دارد و شاید برای مخاطب عام جذابیت داشته باشد اما تهی از محتواست، در این گونه نمایش ها ظرف بسیار بزرگی وجود دارد اما مظروف آن بسیار قلیل و اندک است.
تئاتر یونان باستان تئاتری بود که با کمترین امکانات تمام افکار و اهداف خود را نمایان می کرد اما حال جز سرگرمی برای مردم چیزی ندارد! تئاتر یونان تئاتری بود که برای تمام مردم از هر قشری ساخته می شد اما حالا شکل تزئینی پیدا کرده که فقط به درد پشت ویترین می خورد و بس.
علی رغم میل ام به دعوت یکی از دوستانم به تئاتری دعوت شدم که در هتل اسپیناس پالاس اجرا می رفت
نمایشی که جزو تئاتر های گران محسوب می شد،
سالن مملو از جمعیت بود اما چه جمعیتی؟!
جمعیت شیک پوشی که برای گذراندن وقت یا دیدن سلبریتی های مورد علاقه شان به دیدن نمایش آمده بودند.
سالن ۲۵۰۰ نفری لوکس، بلیط بسیار گران، بازیگرانی چهره، طراحی صحنه های ناکارآمد و پرهزینه، ریخت و پاش های گزاف و بیهوده، همه ی این عوامل دست به دست هم داده بود که این نمایش جز نمایش های گران محسوب شود.
اما یکی از دلایل مهم برای به وجود آمدن این نمایش ها زمانی است که شعار هنر برای هنر از بین رفته و هنر برای تجارت جایگزین آن شده است که مطمئناً این نشان دهنده مطالعه بسیار کم مخاطبین بوده که به سوی این نوع نمایش ها سرازیر می شوند. اتفاقی که به تازگی در تئاتر ایران افتاده باعث طبقه بندی مخاطبان شده و تئاتری را که در چند سال اخیر و با افزایش تماشاخانه ها به هنری مردمی تر تبدیل شده بود حال به هنری لوکس و تزئینی تبدیل شده است که تنها طبقه ای خاص ...
