- دوشنبه 25 بهمن 1395 - 16:25
- کد خبر : 4675
- سینمای ایران
حوزه هنری از اوایل دهه نود و بعد از انحلال خانه سینما و همکاری برخی سینماگران طیف مقابل سازمان سینمایی وقت با این نهاد، رویه ای خاص در پیش گرفته و آن هم توقیف برخی آثاریست که مجوز نمایش ارشاد را دارند. این جریان با توقیف «زندگی خصوصی» و «گشت ارشاد» شروع و تا همین امسال […]
حوزه هنری از اوایل دهه نود و بعد از انحلال خانه سینما و همکاری برخی سینماگران طیف مقابل سازمان سینمایی وقت با این نهاد، رویه ای خاص در پیش گرفته و آن هم توقیف برخی آثاریست که مجوز نمایش ارشاد را دارند.
این جریان با توقیف «زندگی خصوصی» و «گشت ارشاد» شروع و تا همین امسال و با توقیف فیلمهایی نظیر «خشکسالی و دروغ» و «لانتوری» ادامه یافت؛ توقیفی که بیش از همه غلامرضا موسوی از تهیه کنندگان سینمای ایران در برابر آن واکنش نشان داد.
در تازه ترین مورد یک فیلم اولی به نام «ماحی» که مضمونی درباره فسادهای اقتصادی سالیان اخیر دارد توسط حوزه هنری توقیف شده است و البته که هنوز غلامرضا موسوی در این باره واکنشی نشان نداده است.
داوود خیام کارگردان این فیلم در یادداشتی که درباره این توقیف در اختیار «شرق» قرار داده، درباره چرایی تحریم این فیلم سینمایی نوشته است.
متن یادداشت این کارگردان را بخوانید:
آیا بیان مفقودشدن ١٨/۵ میلیارد دلار ارز و طلا از کشور در سالهای اخیر پیامیست ضدارزشی؟…
سؤال من بهعنوان یک شهروند معمولی و در مرحله بعد بهعنوان فیلمساز در همین احوالات و شرایط تاریخی است نه ٣۵ سال گذشته و نه آینده… من در شرایط حال زندگی میکنم.حوزه هنری کجاست؟… و چرا اینگونه تصمیماتی را در رابطه با نگاه واقعگرایانه به مسائل حاد جامعه کنونی میگیرد.
حوزه هنری نهادیست زیرمجموعه سازمان تبلیغات اسلامی که قرار بوده است از فعالیتهای هنری و فرهنگی کشور حمایت کند. اما این روزها حوزه هنری هر فیلمی که به مزاجشان خوش نیاید تحریم میکند و از نمایش آنها در سینماهای زیرمجموعه خودش، بیش از ٩٠ سینما که بخش قابلتوجهی از سالنهای سینمای کشور است خودداری میکنند.
این نهاد بهصورت شفاهی اعلام کرده است بهلحاظ محتوای غیرارزشی و مسئلهدار، این فیلم را مطابق تشخیص کارشناسان خود نمایش نخواهند داد. اینگونه برخوردهای متفاوت و متناقضی از این دست با فیلمهای سینمایی از طرف حوزه هنری نشان میدهد این نهاد بهشدت در تلاش است بین منافع اقتصادی (…) و شعارهای ارزشی (… که بسیارند) خود تعادلی برقرار کند. تلاشیست که امنیت و رونق سینما و آزاداندیشی، قربانی این جریان است.
در انتها یادآور میشوم؛ متأسفانه در هیاهوی جشنواره فیلم فجر سال گذشته فیلم «ماحی» بهخاطر سلیقه افراطی افرادی از اکران جا ماند. به این دلیل که فیلم به مفاسد اقتصادی و رانتهای دولتی در کشور در یک دوره تاریخی میپردازد. دراینبین چندروزیست که از جشنواره پرحاشیه فیلم فجر میگذرد. با شرایطی که امروز شاهدش هستیم متوجه میشویم که جشنواره فیلم فجر و سازمانهای وابسته به دنبال سینمایی خاموش و دور از هرگونه واقعگرایی اجتماعی و سیاسی معاصر، مسیر خود را طی میکنند.
امیدوارم روزگاری رسد تا صدا و تصویر سینمای ایران بدون هرگونه سلیقه افراطی از هر گروه و جناح به مردم سرزمینم ایران انتقال یابد.
منبع : سینماروزان
نظرات