شهر ما شهری تلفیقی است . تلفیقی از هر پیشینه تاریخی، اجتماعی و فرهنگی.

در پرفورمنس شهر-بازی  با ظاهر شدن نی انبان درست زمانی که گوش انتظار شنیدن سولوی گیتار الکتریک دارد و گروه اتاق با ظرافت این تفاوت و هم نشینی را موازی با هم به عمق برده و برجسته می سازد.

در صحنه وسایلی چیده شده است که هرکدام به طور مجزا در هر آهنگ به کار گرفته می شوند و با توجه به اینکه هر آهنگ ماهیت و متن مخصوص خود را دارد؛ پس هر وسیله نقشی خاص را در بخش هایی از  این اجرا ایفا می کند.

هماهنگی صدا با ظهورشان بر جسم هایی که لزوماً ساز نیستند اما تداعی گرند و معنی را می رسانند از ویژگی های این اجراست. اگر صدای پیانو می شنوید، پیانویی در صحنه نیست  بلکه نویسنده ای پشت ماشین تایپی است که به واسطه تشابه بصری و فیگوراتیو، با هر ضربه به دکمه های ماشین تایپ صدای  نتی از پیانو را منتشر می کند و با پایان یک میزان، سطر جدیدی را آغاز می کند.

شاید مخاطبان در اواسط اجرا دریابند در تردد روزمره در شهر هر حرکتشان همسنگ صداییست و در مشغولیات روزانه جزئی از موسیقی در حال نواخته شدن هستند.

بهارک خاوری تهیه کننده شهر-بازی  از دلایل خود برای حمایت از این اجرا به سینماخانه گفت:

«دو سال پیش وقتی برای اولین بار من موسیقی بامداد افشار و صدای اصغر پیران را شنیدم؛ احساس کردم که تا چه حد این موسیقی تصویر دارد و حال و هوایی داشت که خیلی برای من جذاب بود.  از همین رو احساس کردم که می توانم اینکار را حمایت کنم و در نتیجه با هم تصمیم گرفتیم که همکاری کنیم.

علاوه بر اینکه موسیقی آقای افشار را دوست دارم و تلفیق تئاتر و موسیقی در این پرفورمنس به نظرم ترکیب درستی است. استفاده به جا از ابزار برای این نوع موسیقی خاص واقعاً من را متقاعد کرد که این همکاری را با هم داشته باشیم. که نتیجه اش آن هم نمایش شهر- بازی است»

بامداد افشار، طراح صدای این نمایش در پاسخ به دلایل نامگذاری این اثر و اینکه آیا ربطی به شهربازی دارد عنوان کرد:

«پروسه ی شهر و انسان معاصر برای من خیلی جذاب هست. از سال های پیش. سعی کردیم با شهر، بازی کنیم و اسمش را شهر-بازی  بگذاریم. خط فاصله ای که بین شهر و بازی گذاشتیم شهر-بازی خوانده می شود ولی شهربازی می تواند باشد و شهری که با آن  بازی شده«

وی همچنین در پیرامون استفاده از علایمی که یادآور سنت های قدیمی این سرزمین هستند به سینماخانه گفت: «وقتی می خواهیم راجع به تهران صحبت کنیم تهران ترکیبی از سنت و مدرنیته است و به هر جهت آن بخش سنتی اش را نمی توان نادیده گرفت. آن ترک هایی که مربوط به کمال حلاج هست و عروسک مبارک راجع به نوستالژی و تهران قدیم حرف می زنند. آن صدایی که  نزدیک عید می شنیدیم پانزده بیست سال پیش، و دیگر وجود ندارد. عروسک مبارک شعرش کاملا مشخص است. راجع به مبارکی حرف می زند که در شهر گم شده و میان مانکن ها و عروسک ها راهش را گم کرده و دیگر تصویر خوبی که از مبارک می دیدم را نمی بینیم. به همین دلیل تهران ترکیبی از این دو است. »

کیاوش صاحب نسق نوازنده و آهنگساز  که در میان مخاطبین اجرا حضور داشت نظرش را درباره این اجرا می گوید :

«پرفورمنس موسیقی که امروز شاهدش بودیم یکی از متفاوت ترین اتفاقاتی بود که تا به حال روی صحنه با آن برخورد کردیم. مهم ترین مسئله این است که مجموعه افرادی که این کار را تهیه کرده اند؛ یک مجموعه یکدست و با تفکر کاملا متفاوت و بکر بودند. تصویر دیگری از شهر ما، صداها، تصویر ها، روایت ها و  چیزهایی که دارند فراموش می شوند و از یاد می روند. چیزهایی که باید به خاطر سپرده شوند واقعیت های اجتماعی تلخی که دور و برمان هست و همه این ها لا به لای  زیباترین طراحی هایی که در یک گروهی به این شکل منسجم می شد سراغ گرفت از ساخت ساز از صدای نویزها تا اصوات الکترونیک و موسیقی راک الترناتیو و موسیقی سنتی و بزمی و متل ها و غیره ؛ همه آنقدر زیبا در کنار هم بودند که فکر می کنم من و دیگر دوستانی که امروز شاهد این نمایش بودیم با یک خاطره  فراموش نشدنی همراه کرد. »

موسیقی-پرفورمنس شهر-بازی تا ۲۷ تیرماه به مدت ۷ شب در تماشاخانه آفتاب به نشانی خیابان آفریقا، قبل از چهارراه جهان کودک، ابتدای کوچه کمان، پلاک ۲۶  به روی صحنه خواهد رفت.

سینماخانه / خبرنگار : امیردخت مسگر – عکاس : کاملیا رجبی