فیلمِ ویدئویی ویولونیست به کارگردانی محمد علی طالبی
درامی درباره ی نوجوانی که به علت فقر به تهران آمده بود تا بتواند برای خانواده ی خود پول بفرستد. او به صورت نوازنده دوره گرد در خیابان ها ساز میزند و فیلم حولِ ماجراهای خوب یا بدی که برای او اتفاق می افتاد، می گذرد….
درونمایه  فیلم یک درامِ تراژیک درباره ی قشر فقیر و دوره گرد جامعه است که چطور برای رفع کمترین نیازهای روزانه ی خود، با سخت ترین مشکلات دست و پنجه نرم می کنند و چگونه با اندک خوشی های کوچکی چنان شاد می شوند که انگار دنیا به فرمانِ آنها اداره می شود .
ترومای سرخ
ترومای سرخ به کارگردانی اسماعیل میهن دوست ؛ درامی اجتماعی است که روابط انسان های پیرامونِ ما را به تصویر می کشد. روابطی که هر کدام به نحوی در ارتباط با یکدیگرند و گاهی به هم گره می خورند و قطعا هر انسانی در خلوت خود به روابطی می اندیشد که شاید در گذشته اش وجود داشته و از همه مخفی کرده و هیچ کس نمی داند پشت هر شخص چه روابط عاطفیِ پنهانی نهفته است.

ایستگاه اتمسفر
فیلم سینمایی ایستگاه اتمسفر به کارگردانی مهدی جعفری روایت پس از مرگ زن جوانی است که خانواده اش بعد از مرگ وی متوجه اتفاقاتی می شوند که تا قبل از مرگش از همه پنهان کرده بود …
مات به کارگردانی صبا کاظمی

فیلم مات به کارگردانی صبا کاظمی از جمله فیلم های بسیار موفقی بوده که توانسته پیش از این نظر بسیاری از داوران جشنواره های خارجی و داخلی را به خود جلب کند. این فیلم با نگاهی آسیب شناسانه به مشکلات اجتماعی افرادی که با هزاران سختی و امید و آرزو تمامی مشقت ها را به جان خریدند و به امید زندگی بهتر دست به مهاجرت می زنند.

کارکترهای این فیلم باور پذیر هستند و کارگردان با نگاهی بی طرفانه درباره خصوصیات هر قومیتی، شخصیت های فیلم را گرد هم آورده و حال از تماشاگران انتظاری نمیرود که قضاوت کنند. تماشاگران  هیچکدام بعد از تماشای فیلم قرار نیست هیچ درست و غلطی را تعیین کنند و یا حقی را به کسی بدهند چرا که کارکترهای فیلم هر کدام از جنس ما هستند و ممکن است ما نیز زمانی به جای آنها قرار بگیریم. در سرتاسر فیلم بنا بر هر موقعیتی که برای هر کارکتر به وجود می آید هر کدام به نسبت، روشنی ها و یا تیرگی هایی از شخصیت خود را نمایان می کنند اما در نهایت همه ی آنها خاکستری هستند همانطور که ما خاکستری هستیم. چرا که همه انسانیم!
نمی خواهم زنده بمانم

نمی خواهم زنده بمانم به کارگردانی علی یحیایی است که موضوع فیلم در نام فیلم خلاصه شده است و تمام دغدغه ای که تماشاگر در سرتاسر فیلم با آن درگیر می شود دقیقا همین مسئله است که چه می شود که واقعا کسی به این نتیجه می رسد که نمی خواهد زنده بماند؟ در این زمان ، وظیفه ی تمامی اطرافیان آن شخص چیست؟ فیلم از مخاطبین خود می پرسد که اگر شما از اطرافیانِ کسی بودید که نمی خواهد به زندگی خود ادامه دهد چه واکنشی در قبالِ او انجام می دادید؟ …آیا اگر تنها شما بودید که می توانستید جلوی مرگِ او را بگیرید آیا این کار را می کردید و یا اجازه می دادید تا او با خیال راحت به زندگی خود پایان دهد؟
تمامی اینها سوالاتی هستند که ذهن مخاطبین خود را بعد از اتمام فیلم درگیر می کند. فیلم از دل اجتماع و مردم شهر برخواسته و نوع فیلمبرداری پلان ها در این فیلم که اکثراً با دوربین موبایل توسط کارکتر های فیلم صورت گرفته ، مدام بر این نکته تاکید می کند که این یک فیلم سینمایی نیست. کسانی که مشاهده می کنید بازیگران چهره ی دور از دسترس نیستند. این ها خود ما هستند. به همین اندازه معمولی و به همین اندازه بی کیفیت و بهتر است بگوییم تا همین اندازه دارای زندگی بکر و دست نخورده ی خودمانی . با اتفاقاتی که ممکن است برای هر کدام مان بارها و بارها اتفاق بیفتد و بعد تا حدی فراموش شود که حتی خودمان فراموش کنیم، کی و کجا اتفاق افتاده.

پلِ خواب 

پل خواب با حضور جهانگیر کوثری، آناهیتا افشار، ساعد سهیلی، علیرضا ثانی فر و حسام شجاعی از بازیگرانِ حاضر در آخرین روز از جشنواره فیلم شهر به نمایش درآمد. جهانگیر کوثری تهیه کننده ی پل خواب در ابتدا در باب ِ اقتباس آزاد از رمان جنایت و مکافات داستایفسکی در این فیلم صورت گرفته و موفق هم بوده اشاره کرد؛ اقتباس از آثارِ ادبی ای که بسیار زبانزد محافلِ ادبیات اند و گنجاندن آن در مدیومِ سینما، جسارت می خواهد. این فیلم داستانِ پسری است که زیر بارِ طلبکاران و مشکلاتِ مالی تحمیل شده بر او ، کم کم شخصییت اش تغییر می کند …

اکتای براهنی کارگردان و نویسنده فیلم پل خواب در پاسخ  به “چرا جنایت و مکافات؟” به سینماخانه گفت : «این انتخاب به زمینه فکری ادبی من برمی گردد. از یک خانواده ادبی آمده ام و از کودکی در ذهنم قصه هایی همچون جنایت و مکافات نقش بسته است.  و تقریباً خودم را از دنیای ادبیات و شخصیت های این رمان ها نمیتوانم جدا کنم. »

مجید برزگر نویسنده و کارگردان  فیلم والدرما،  در خصوص این فیلم به سینما خانه گفت :

پلِ خواب به نظرم تجربه  قابل احترام و جدی ای  است  برای نمایش یک مسئله بغرنج  که خیلی در اخبار هم می شنویم و ضمناً  خود قصه و موضوع ریشه در یک رمان بزرگ دارد و این فیلم  اقتباس آزادی است از آن است. گروه سازنده تلاش کرده تا این فیلم در شکل جریان اصلی سینمای ایران نباشد و دغدغه های خودشان را در قالب داستانی که ریشه درموضوعی جهانی دارد بیان کند. ضمن اینکه به فیلم جغرافیا نمی دهند. همه اینها برایم قابل احترام است. فیلمبرداری خوب ، بازی های خوب و مجموعه یک فیلم خوب.

قدرت تغییر در بخش بین الملل

فیلمِ قدرت تغییر اثر کارگردانِ آلمانی با روایتی مستند گونه، روایت افرادی است که در دنیای مدرن دست به پژوهش و ساخت دستگاه هایی زده اند تا بتوانند از منابع طبیعی تولید انرژی کنند و در نتیجه ی  این تحول عظیم به قدرتی بزرگ در دنیا دست پیدا کنند و به نحوی بتوانند محافظی برای کره ی زمین باشند و او را از نابودی نجات دهند.

شرح یک عشق

شرح یک عشق با نام اصلی chronicle of a passion و با حضور فابریزیو کتانى، کارگردان این فیلم در جشنواره فیلم شهر به نمایش در آمد. وی ضمن ابراز رضایت از حضورش در تهران، به گسترش و تقابل فرهنگ های ایران و ایتالیا اشاره کرد.

این فیلم شرح عشق زوجی را روایت می کند که سالیان سال در کنار هم با عشق و احترام زندگی کرده اما مشکلی در این بین پیش می آید. مالیات های سنگین پرداخت نشده و پیگرد های قانونی از جانب دولت ، همچو سنگی افتاده بر برکه ای آرام ، زندگی این زوج را به تلاطم می اندازد.

فیلم پلِ خواب  از اکتای براهنی با حضور عوامل فیلم به نمایش در آمد.

سینماخانه/ خبرنگاران: مژگان آقاداودیان – امیردخت مسگر __ عکاس: کاملیا رجبی