در روزگاری که آلودگی هوا بیداد می کند و گهگاهی به لطف باران می توان شاهد روزهای پاک بود، بسیاری از هموطنان تردد با وسایل تقلیه عمومی اعم از مترو، اتوبوس و تاکسی را به تردد با وسایل نقلیه شخصی ترجیح می دهند و استفاده مردم از وسایل نقلیه عمومی می تواند فرصت خوبی را برای تبلیغات محصولات فرهنگی، هنری فراهم بیاورد. فرصتی که گاهی به صورت افراط یا تفریط مورد استفاده قرار می گیرد و نمی تواند چنان که باید و شاید اثرگذار باشد.

در ماه های گذشته چند نماینده مجلس به تبلیغات بیش از حد روی اتوبوس های بی آر تی اشاره کرده بودند که باعث می شد احساس خفگی به مسافران دست دهد و نتوانند به درستی تعیین مسیر کنند. جدا از اینکه تبلیغات مورد اشاره کارکرد عکسی داشتند و به علل گفته شده از زبان نمایندگان مجلس، مسافران به دلیل مشکلاتی که تبلیغات برای آنها در تعیین مسیر به وجود می آورد، ناخوداگاه نسبت به محصولات ارائه شده جبهه می گیرند و به شرکت های تولیدکننده اعتماد نخواهند کرد و از محصولات آنها خریداری نمی کنند. حالا نوبت می رسد به فضای داخلی ایستگاه های مترو که از سوی دیگر بام افتاده اند و در ماه های گذشته برخی تابلوهای تبلیغاتی آنها که به تبلیغات فیلم ها اختصاص داده شده بود، تغییر نیافته اند و همچنان تبلیغات فیلم هایی همانند سلام بمبئی در ایستگاه های مختلف قابل مشاهده است. در حالی که وجود تابلوهای تبلیغاتی فیلم ها در ایستگاه های مترو می تواند قشر دیگری را به تماشاگران سینماها و در صورت ایجاد فضای تبلیغاتی برای نمایش های تئاتری ها به سالن های تئاتری اضافه کند، قشری که در سرزمین ساخته شده از سنگ و آهن در زیرزمین میان ازدحام جمعیت گیر افتاده اند و شاید مشاهده یک تابلوی تبلیغاتی از یک فیلم یا یک نمایش تئاتری بتواند برای ساعاتی مسیر خانه تا محل کار و محل کار تا خانه وی را تغییر دهد و او را پای یک اثر هنری بنشاند. به روزسازی تبلیغات فرهنگی، هنری تابلوهای تبلیغاتی در سطح ایستگاه های مترو شهر تهران می تواند تاثیرگذار باشد در صورتی که انجام بگیرد و مانند گذشته مقطعی نباشد و به طور مستمر انجام شود.

سینماخانه / فرزاد جمشیددانایی