به گزارش سینماخانه؛ در این روز نمایش های “تاریخ مصرف”، “یک” و “فروپاشی در وقت مقرر” در بخش صحنه، “ماتادور”، “یاجوج”، “ترس و لرز”، “بوتو فاوست”، “این یک خیمه نیست” و “ورود بی نام” در بخش هنرهای اجرایی به روی صحنه رفتند.

نمایش “ورود بی نام” به کارگردانی نوا عسگری ساعت ۱۲ در سالن امتحانات پردیس هنرهای زیبا اجرا شد.

نمایش “بوتو فاوست” با طراحی و کارگردانی سجاد شفیعی فر ساعت ۱۴ در عمارت روبرو اجرا شد.

این نمایش یک پرفورمنس تک نفره بود که توسط سجاد شفیعی فر اجرا شد.

سجاد شفیعی فر درباره این نمایش گفت: “بوتوفاوست همان طور که از اسمش پیداست اجرایی مبتنی بر حرکات بوتوه (Butoh) و بر اساس ایده ی نمایشنامه ی فاوست است. البته اقتباسی خیلی آزاد و می نی مال که بیشتر روی رنج و تلاش فاوست و تغییر ماهیت یافتنش تاکید دارد. در مورد حرکات بوتوه خیلی تلاش کردم که فضای مرسوم حاکم بر چنین اجراهایی رو پیاده سازی کنم اما جذابیت بوتوه این است که قاعده ی مشخصی ندارد و تا وقتی که از تمام بدن به صورت صادقانه بهره گرفته شود هر کاری درست است. در جایگاه کارگردان، بوتوفاوست برای من تجربه ی کوچکی بود برای اینکه ببینم چگونه می توان یک ایده را در قالب بوتو ارائه داد، اما در قالب پرفورمر تلاشی بود برای درک بهتر بدن.”

نمایش “تاریخ مصرف” به کارگردانی شهرزاد نظرپور ساعت ۱۴ و ۱۵:۴۵ در سالن بزرگ تالار مولوی اجرا شد.

این نمایش روایتگر صحبت های یک مادر و فرزند قبل از به دنیا آمدن فرزند بود.

شهرزاد نظرپور در رابطه شکل گیری این نمایش گفت: “کار کارگاهی شکل گرفته و بر اساس تمرینهای حرکات معاصر.

تمرینها توسط بازیگر انجام میشد و من به عنوان کروگراف ،حرکاتی که مناسب بودند را برمیداشتم و به صورت یک پارتیتور کروگرافی میکردم.

و متن کار نیز موازی با شکل گیری پارتیتورها بصورت بداهه شکل گرفت و بر روی حرکات انطباق داده شد

کار درباره ی انتظار انسان از بدو تولدش برای مرگ است.انسان به دنیا می آید که انتظار مرگ را بکشد.”

در این نمایش علاوه بر شهرزاد نظرپور، نادیا قمری نیز ایفای نقش می‌کند.

نمایش “ماتادور” به نویسندگی و کارگردانی دانیال جوهرزاده ساعت ۱۵ و ۱۶:۴۵ در سالن کوچک تالار مولوی اجرا شد.

دانیال جوهرزاده در رابطه با چگونگی خلق این نمایش گفت: “ایده ی ماتادور از سال ها پیش شکل گرفت از یادداشت های روزانه ای که حاصل پریشانی های ذهن . مکالمه با آدمهایی از قشرهای مختلف با سلیقه های مختلف و جایگاهشون تو جامعه آدم هایی که با وجود تقاوت یک اشتراک بزرگ داشتن یک نیاز…نیاز به خودشون بودن باور من اینه که بیشتر از هرچیزی تو دنیا به خودمون بودن نیاز داریم. که بعضی ها موفق بودن بعضی ها نه.و بیشتر از هر اتفاقی میتونم بگم به خودم نگاه کردم و به انسان های شبیه من به روزهایی فکر کردم که سن کمتری داشتم و به شدت درگیر رویاپردازی بودم مثل هر نوجوان دیگه ای  رویاهایی که  تو جامعه سرکوب میشدن و باعث ترس از به زبون اوردن بقیشون میشد ولی بعدها دیدم که درست جایی هستم که روزی رویا بود  و الان ایمان بیشتری دارم که باید رویا پردازی کرد.

بعد از اون با مرور قسمتی از خاطراتم در منطقه و اقلیمی که زندگی میکردم و بزرگ شدم تونستم داستان رو تکمیل کنم

بعد از اون لباسی رو پوشیدم که دوست دارم موسیقی ای رو اضافه کردم که دوست دارم و افرادی رو دعوت کردم برای شنیدن قصه افرادی از قشرهای مختلف و واکنش هاشون رو دیدم باهاشون حرف زدم که متوجه بشم خودشون رو کجای قصه میبینند که تقریبا همه ی افراد خودشون رو پیدا کرده بودن و هرکس داستان رو به شکل خودش میشنید و بسیار مشتاقم تا جلسه ای بنشینیم و راجبه اتفاقات و داستان های اون ها باهم صحبت کنیم

بعد از این تغییراتی رو اعمال کردم و به صورت دوره گردی توی شهرای مختلف این نمایش رو اجرا کردم در ابتدا از خوزستان شروع کردیم جایی که بهش تعلق داشتم و حرف های مشترک زیادی بین ما بود.نمایش رو بدون هیچ کارگردانی خاصی و به صورت میدانی و بداهه اجرا کردم افرادی با سلیقه های موسیقی مشترک با خودم رو پیدا کردم و ازشون خواستم به صورت بداهه نوازندگی کنند.در فاز بعدی اجرایی گروهی از نقاشان رو اضافه کردم که به صورت بداهه براساس حسی که ازفضای ساخته شده و درکی که از اتفاقات دارن برای ما تصویرسازی کنند که بسیار اتفاق دلچسبی بود که مارو مجبور به ادامه کرد.بعد به شهرهای بیشتری رفتم و ایندفعه با چارچوب نسبتا دقیق تر و مشخصتری در کارگردانی و طراحی و با دعوت از هنرمندان هترهای تجسمی و موسیقی همون شهر نمایش رو اجرا کردم و روز به روز به پختگی بیشتری برسونم .و البته با ذکر این نکته که از ابتدا دوست عزیزی بعد از شنیدن اولین سری از نمایش به ما ملحق شد و عکس ها و فیلم های مستندی تهیه کرد تا بخش مولتی مدیا رو به نمایش اضافه کنیم برای تاکید و تکرار بیشتر که برخلاف نظر بسیاری از دوستان اعتقاد ما بر این است که دراین مورد نیاز به تاکید  داریم.

یادگاری هایی از مخاطبان عزیزمون همراهمون هست که فکر میکنم خوندنشون خالی از لطف نیست.

ماتادور  همیشه درحال تغییر هست و فکر میکنم برای همیشه میتونه ادامه داشته باشه.”

در این نمایش دانیال جوهرزاده، یحیی باوی و فاطمه فضلی ایفای نقش می‌کردند.

نمایش “یک” به نویسندگی و کارگردانی زینب خدیوی ساعت ۱۶ و ۱۷:۴۵ در سالن صمیمی مفخم پردیس هنرهای زیبا اجرا شد.

این نمایش یک اجرای مونولوگ بود که به نوعی بیانگر تجربیات شخصی نویسنده و ترکیب آن با فلسفه تاثیر فیزیک کوانتوم بود.

زینب خدیور در رابطه این نمایش گفت: “متن نمایش “یک” برداشتی از کتاب یک نوشته دکتر مسعود ناصری است، کتاب یک، یک کتاب علمی است راجع به فیزیک کوانتوم. تاکید میکنم یک کتاب علمی است، نه روانشناسی”

در این نمایش زینب خدیور هنرنمایی می‌کرد.

نمایش “ترس و لرز” به کارگردانی فرهاد رفعتی ساعت ۱۷ در عمارت روبرو اجرا شد.

این نمایش که همراه با اکران برخی تصاویر از جنگ وهیاهو را نشان می دهد

روایت از کودکانی دارد که به دلیل جنگ ونزاع بزرگان ،از گذران فرایند رشد طبیعی خود محروم شده ومورد بی مهری وبی توجهی قرار گرفته اند . ومتقابلا رنج واندوهی که مادران این کودکان متحمل شده اند.

فرهاد رفعتی در رابطه با این اجرا گفت: “ترس و لرز در واقع به لحاظ فرم اجرایی متکی به شیوه “ویوپوینت” در بازیگری و “کامپوزیشن” در کارگردانی است به خصوص تاکید ویژه در این اجرا بر روی کمپوزیشن از نوع مونتاژی آن است از سوی دیگر تاکید ویژه ای به  کمپوزیشن، میزانسن و ژست و فرم های بدنی  در  اثار برجسته هنرمندان کلاسیک از اهداف اصلی اجراست درواقع اجرا  در پی گونه ای گفتگو و برخورد میان سه مدیوم سینما تیاتر و نقاشیست. به لحاظ تماتیک با نگاهی به کتاب ترس و لرز “کیرکگارد” وموضوع ابراهیم و فرزندش سعی بر واسازی قصه ابراهیم و قربانی کردن فرزندش اسماعیل بوده و با رویکردی برشتی و اپیزودیک بدنبال کیفیتی دیالکتیکی و نقادانه از سوی تماشاگران بودیم. در میان اضطراب ها و تشویش های روز افزون دنیای مدرن و تکنولوژیک چه فردی (روان رنجوری) و چه اجتماعی (فروپاشی اخلاق اجتماعی و سرکوب و خشونت) اجرا می کوشد ایمان و وفاداری به حقیقت را نوعی پاسخ و راه حل در نظر گیرد. از سویی رابطه فرد با جمع، توده ها با قدرت سیاسی، و ارتباط جز و کل مدنظر اجرا بوده. یکی از اهداف فرمی و اجرایی برای من تجربه ورزی در راستای ساختن معادل  تکنیک های سینمایی و نقاشی در تئاتر و جستجوی ارتباط میان آن ها”

نمایش “یاجوج” به کارگردانی امیرحسین یزدی ساعت ۱۷:۳۰ در سالن ناظرزاده کرمانی پردیس هنرهای زیبا اجرا شد.

نمایش “این یک خیمه نیست” به کارگردانی سارا شاهرودیان ساعت ۱۸:۳۰ در خانه فرهنگ و هنر مانا اجرا شد.

سارا شاهرودیان درباره این نمایش گفت: “نمایش این یک خیمه نیست با متن شروع شد بر خلاف باقیه خیمه شب بازی ها که بر اساس ایده سنتی جلو میرن ، متن درباره این بود که مبارک از خیمه میره تا بازیگر بشه. مرشد دنبال جایگزین برای مبارک میگرده ، یک شیوه روایی موازی پیش برنده داستان بود .

ایده اصلی بر این اساس شکل گرفت که کمی از سنت فاصله بگیریم ولی با این دیدگاه که همیشه خارج شدن از سنت مفید نیست.

بعد از ایده اولی و صحنه بندی تمرین شروع شد و ضرورت های اجرایی خیمه شب بازی توش جا داده شد .

تفاوت اصلی این اجرا “مرشد “بود. سعی کردیم شخصیت مرشد رو به روز کنیم تا بتونیم بیشتر با مخاطب ارتباط برقرار کنیم.”

نمایش “فروپاشی در وقت مقرر” به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا کبگانی ساعت ۱۷ و ۱۸:۴۵ در سالن سمندریان پردیس هنرهای زیبا اجرا شد.

این نمایش به شیوه مستند روایت گر یک اتفاق تاریخی و تاثیرات اتفاق های دیگر در نقاط مختلف جهان بر آن بود.

محمدرضا کبگانی خلاصه داستان این نمایش را اینگونه بیان می‌کند: “کارل علی ایونز عکاس ورزشی برای گرفتن عکس از بازی نیم نهایی جام حذفی انگلیس که بین دو تیم لیورپول و ناتینگهام فارست برگزار میشه به ورزشگاه هیلسبورو شهر شفیلد ونزدی میره اما در آنجا اتفاقی می افته که زندگیش برای همیشه دستخوش تلاطم و آشوب میشه”

در این نمایش سارا زینلی و محمد مسیبی ایفای نقش می‌کردند.

هجدهمین جشنواره تئاتر تجربه از ۷ تا ۱۹ اسفند به دبیری جواد کاوندی برگزار می‌شود.

سینماخانه / خبرنگاران: فرشید حاجیان و زینب قاضی زاده _ عکاس: فروزان قنبری