جلسه مدیر عامل خانه تئاتر با تماشاخانه داران خصوصی عصر روز چهارشنبه ۲۳ آبان ۹۷ در خانه تئاتر برگزار شد.

به گزارش سینماخانه به نقل از  روابط عمومی خانه تئاتر در این جلسه که مدیران تماشاخانه‌های شانو، عمارت نوفل لوشاتو، دیوار چهارم، پردیس تئاتر شهرزاد، ایران تماشا، عمارت روبه رو و همای سعادت در آن شرکت داشتند، مشکلات تماشاخانه‌ها مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

شهرام گیل آبادی، مدیر عامل خانه تئاتر، برگزاری این جلسات را موجب نزدیکی خانواده تئاتر و بهبود شرایط حاکم بر فضای تئاتر دانست و گفت: بی شک تماشاخانه‌های خصوصی یک شبکه جدی و اساسی در تئاتر هستند که در شرایطی سخت به تئاتر خدمت می‌کنند اما آنچه مسلم است در بسیاری از مواقع، بسیاری از پیچیدگی ها را قبل از آنکه تبدیل به یک معضل شود، می‌توان با در کنار هم بودن حل کرد.

وی افزود: این روزها انتظار از خانه تئاتر این است که ورود بیشتری به مسائل داشته باشد و البته بسیاری از کارها خصوصا در فضای سیاستگذاری از سوی وزارت خانه و دیگر جاها به خانه تئاتر محول می‌شود و این تعامل‌ها باعث می‌شود که بتوانیم معضلات و مشکلات را مرور کنیم و برای آنها راه حل پیدا کنیم و در جهت بهبود شرایط موجود از آن بهره ببریم.

مدیرعامل خانه تئاتر، با تاکید بر همگرایی در تئاتر گفت: اگر خانوده بزرگ تئاتر گسست موجود در بین خود را تبدیل به همگرایی کند بسیاری از مشکلات حل خواهد شد. که در این راستا گام نخست آن است که حرف یکدیگر را بشنویم و از طریق آن مدافع حقوق خانواده تئاتر باشیم.

وی افزود: این جلسات به چند دلیل مهم برگزار می‌شود. مهم‌ترین دلیل این است که در تئاتر ایران هیچ برنامه‌ی جدی و مشخصی وجود ندارد و بدون برنامه نیز نمی‌تواند به فضای توسعه‌ی کشور کمکی بکند. خانه تئاتر نیز از این قاعده مستثنی نیست و بدون برنامه‌ای جامع و استراتژیک نمی‌تواند مدافع حقوق جامعه‌ی بزرگ تئاتر باشد. امروز خانه‌ی تئاتر در حال گذار است و این گذار، آن را به سوی وجاهت کامل صنفی سوق می‌دهد و از خانواده‌ای تخصصی به حرفه‌ای تبدیل می کند.

وی ادامه داد: وجاهت صنفی تنها یک ثبت صنفی کارگری نیست که به راحتی بتوان آن را در وزارت کار دنبال کرد. متاسفانه در قانون این کشور به زوایای فرهنگ و هنر توجه نشده است و ما نیازمند تدوین قوانین مناسب در این حیطه هستیم. در حال حاضر خانه تئاتر در بخشی که نیاز به سیاست گذاری و تدوین قانون ندارد، تلاش خود را در جهت استفاده از امکاناتی که در اختیار مسئولین است آغاز کرده است و این گشایش بزرگی است چرا که یک ظرفیت خاموش را شناسایی و از آن بهره می‌گیرد.

سپس گیل آبادی از تماشاخانه دارها به عنوان کنشگران فرهنگی-هنری، ارتباطی و اقتصادی یاد کرد و بر یگانگی نگاه در جامعه‌ی تئاتر تاکید کرد و گفت: تنها با این دیدگاه می توانیم مقوم کسانی باشیم که از همه چیز خود عبور کرده اند و عاشقانه به میان آمده‌اند و موضوع را تنها نه به عنوان یک تجارت و کسب و کار، بلکه آن را به عنوان آمیزه‌ای از اقتصاد تئاتر و عشق و علاقه شان به تئاتر دنبال می کنند.

او ادامه داد: در عین حال تماشاخانه‌داران علاوه بر حلقه‌ی صنفی خود باید جایی را به عنوان مرجع پیگیری‌های خود داشته باشند که اگر این دو در کنار هم قرار گیرند نتایج خوب و شیرینی را رقم خواهند زد.

در ادامه جلسه تماشاخانه داران از برگزاری چنین جلساتی ابراز خرسندی کرده و مشکلات و معضلاتی که تماشاخانه های خصوصی با آن مواجه هستند را برشمردند. آنها کمبود امکانات مالی، کیفت پایین نمایش‌ها، بی علاقگی تماشاگران به تماشای تئاتر، عدم وجود پژوهش در خصوص ریشه‌یابی و آسیب شناسی تئاتر، نارضایتی گروه‌ها از تماشاخانه‌ها و عدم وجود قرارداد واحد بین آنها، بی تجربه گی و غیرحرفه ا‌ی بودن گروه‌های نمایشی، مشکلات تماشاخانه‌ها با شهرداری، مشکلات تولید آثار، عدم شناخت تماشاخانه‌ها نسبت به پتانسیل های خود و ‌… را عمده مشکلات تماشاخانه‌ها قلمداد کردند و خواستار بهره گیری از قدرت خانه برای رفع مشکلات خود شدند.

آنان همچنین این سوال را مطرح کردند که آیا قرار گرفتن تماشاخانه ها در ذیل خانه تئاتر برای آنان مزیتی خواهد داشت و بر رونق آنان خواهد افزود؟

مدیرعامل خانه تئاتر در پاسخ به سوالات مطرح شده مسیر حرفه‌ای آینده‌ی تئاتر را عضویت در خانه تئاتر دانست و بیان داشت: کشور ما هیچ چاره‌ای جز ایجاد یک نظم اجتماعی ندارد و نظم اجتماعی هم از دل تشکل‌ها به وجود می آید و تئاتر نیز از این قاعده مستثنی نیست.

وی ادامه داد: باید دیدمان را عمیق تر کنیم. این که چه کسی زیرمجموعه‌ی چه کسی است آنقدر اهمیت ندارد. اکنون سعی ما بر این است که انجمن‌های خانه تئاتر را به سمت استقلال ببریم و همین استقلال موجب قدرت بیشتر خانه تئاتر خواهد شد. قدرت خانه تئاتر در هم گرایی فکری آن است و استراتژی واحد، ما را به یگانگی خواهد رساند.

گیل آبادی سپس بر لزوم شناخت تماشاخانه‌ها از ویژگی کمپانی‌های تئاتر تاکید کرد و گفت: آن تعریفی که اکنون از کمپانی تئاتر در بین شما وجود دارد با ویژگی‌های واقعی یک کمپانی متفاوت است. در حال حاضر راه برون رفت از وضعیت موجود داشتن یک برنامه‌ی حرفه ای و عملیاتی است که جز در سایه ی اتحاد و یکپارچگی به دست نخواهد آمد.

در پایان جلسه بر لزوم تداوم این جلسات برای بررسی مشکلات و مسائل تماشاخانه‌ها تا رسیدن به برنامه‌ای واحد و استراتژیک تاکید شد.

سینماخانه/ حامد بهجتی