امیر امیری نویسنده و کارگردان نمایش «مجلس قتل رئیس جمهور» در مصاحبه اختصاصی با سینماخانه به شرح این نمایش پرداخت و عنوان کرد: قصه مجلس قتل رئیس جمهور پنج مجلس یا پنج اپیزود را شامل می شود در مجموع قصه ترور رئیس جمهوری را روایت می کند که تروریست پس از ارتکاب به این جنایت هیچ وقت نمی تواند از شر نقابی که بر صورت داشته و بواسطه آن نقاب به رئیس جمهور نزدیک شده خلاص شود، در حقیقت قصه اصلی قصه نقابی است که استعاره از دورویی و تزویر است و ما داستان تزویر را در چند زمان و جغرافیای متفاوت و در فرهنگ های مختلف روایت می کنیم به این معنی که چه در جامعه دینی ایران و چه در جوامع مدرن ریا و تزویر وجود دارد اما شکل بروز و ظهورش متفاوت است.

وی انگیزه خود را از نویسندگی و کارگردانی این نمایش این چنین اعلام کرد و افزود: ضمن اینکه بنده اساسا با پدیده سفارش مخالفتی ندارم بلکه معتقدم باید پروسه سفارش به درستی و سلامت طی شود و اتفاقا وقتی می گوییم هنر حرفه ای یعنی هنری که بر اساس پروسه صحیح سفارش دارای چرخه اقتصادی شده است، اما در کارهای خودم از سفارش پرهیز می کنم چرا که پدیده سفارش در ایران امروز پدیده بیماری است، که البته قصد ورود به کم و کیف این بیماری را ندارم. بنده بر اساس دغدغه های ذهنی ام و آنچه در جامعه و می بینم و وظیفه دارم به آن واکنش نشان بدهم چیزهایی را می نویسم که گاه تبدیل به نمایش نامه می شود و گاه شعر و گاه هر چیز قابل انتشار یا غیر قابل انتشار دیگری، سالها بود ذهنم را مشغول کرده بود بارها نمایش نامه هایی نوشته شد که پس از نگارش باب میل خودم نبود تا اینکه به اثر حاضر رسیدم و چون خیلی فرم و قصه سخت و پر ابهامی داشت وسوسه شدم خودم آن را اجرا کنم تا ببینم چیزی که در ذهن من بوده برای مخاطب هم قابل فهم هست یا نه که اتفاقا در مرحله اجرا به نقص هایی رسیدم که باعث می شد برخی جاها به قول شعرا “ضعف تالیف” داشته باشد و برای مخاطب قابل فهم نباشد که سعی کردم هم با تغییر متن و هم با تمهیدات اجرایی آن ضعف ها را رفع کنم.

امیری در ادامه گفت نگارش یک نمایش نامه امروزی که به لطف اجبار سالن های نمایش و سلیقه های امروزی زمانش بین یک تا یک و ساعت و نیم است، معمولا حدود یک ماه زمان نیاز است اما این به شرطی است که ابتدا چارچوب متن در ذهن نویسنده شکل گرفته باشد، من دو سال با این متن درگیر بودم بارها در ذهنم و حتی روی کاغذ چارچوب نمایشنامه را نوشتم ولی چیز بدیعی نبود، شده بود یک نمایشنامه ای که همه اجزای دراماتیک را دارد اما خلاقیت ندارد، تا اینکه بصورت اتفاقی در یک کنسرت موسیقی مجلسی شرکت کردم که قطعاتی از موسیقی فیلم های مختلف تاریخ سینما را در ایران و جهان اجرا می کرد در همان مجلس به ذهنم رسید که می شود یک قصه را در قطعه هایی با حال و هوای کاملا غیر متجانس روایت کرد ولی در مجموع یک حرف را زد و تازه کم کم این قصه در ذهنم شکل گرفت و حاصل متنی شد که الان به روی صحنه اجرا می شود.

وی از سابقه هنری خود سخن به میان آورد و گفت: در سالهای اخیر نمایش های “به خاطر یک حصیر خرما”؛ اجرای دانشگاهی، “چیزی شبیه به حسین پناهی” در تماشاخانه  آژمان و “ملاقات مرد دوزخی” در تماشاخانه سرو، را نوشته و کارگردانی کرده ام و البته نمایش مجلس قتل رئیس جمهور را در سالن سرو و به خاطر یک حصیر خرما را در تماشاخانه استاد مشایخی نمایشنامه خوانی کرده ام.

این کارگردان از برنامه های آتی خود گفت و افزود: برای ماه های آینده نمایشنامه ای به نام”عمولاورف” که نوشته خودم هست در نظر دارم که ابتدا بصورت نمایشنامه خوانی و سپس بصورت اجرا به مخاطبین عزیز تئاتر ارائه کنم البته یک نمایش رادیویی هم قرار هست از ۲۴ اسفند به روی آنتن برود که موضوع اصلی آن آینده زبان فارسی است.

عواملی که در نمایش «ضرغام» نقش داشتند به ترتیب: نویسنده و کارگردان: امیر امیری،بازیگران:  آرزو اولیائی، مهشاد بهبودی، محدثه بهمنی، مینا ترکمن، فریاد جودی، محمد مهدی حاجی علی، مهدی خاوری، پوریا فرجی، حمید فردین، مریم قریشی، نازنین زینب نصیری، و، کامبیز نیک آمیز،مشاور هنری: کامبیز نیک آمیز،دستیار کارگردان: آرزو اولیائی، الناز اسکندری،مدیرتولید: سهیل محمدی باغشاهی،مدیر اجرایی: محمد مهدی حاجی علی،روابط عمومی و مشاور رسانه: نگار امیری،موسیقی و اتاق فرمان: سیامک خانقلی
طراح گریم و لباس: علی باقری،طراح صحنه: علی باقری، شایان بابایی،مدیران صحنه: علیرضا ملکی، سپهر دانش، ارشیا کاتبیان،طراح پوستر و بروشور: مینا قانع،عکاس: مینا قانع، آریا آزادپرتو، مریم اصلانی

این نمایش از مورخه ۲۳ دیماه تا هشتم بهمن در خانه نمایش مهرگان به روی پرده می رود.

سینماخانه / عکاس و خبرنگار: پیام احمدی کاشانی