سومین بخش از تریلوژی بیرقی درباره نقش، جایگاه و مسائل مبتلا به زنان در جامعه امروز ایران که با تغییراتی در فرم نسبت به دو ساخته قبلی اش همراه است. اینجا با فیلمنامه ای غیر خطی مواجه ایم که درصدد است تا محدودیت های قصه را از حیث وقایع و اتفاق با جابه جایی و درهم ریختگی بخش های مختلف از منظر تقدم و تاخر زمانی پوشش دهد. در عامه پسند شخصیت زن از نظر سنی نیز با ساخته های قبلی فیلمساز متفاوت است و ما با کاراکتری میانسال روبه رو هستیم که این بار در فضایی به دور از شهر می کوشد تا پس از سال ها زندگی زناشویی ناموفق، آنگونه که خود مایل است در تنهایی به ادامه زندگی بپردازد اما نگاه های عرفی (حاکمیت) و نیز آنچه عامه از او و شخصیتش می طلبد؛ وی را به شکست دراین چالش رهنمون می سازد. برای یک فیلمساز جوان که با اقبال مخاطب در ساخته های پیشن اش رو در رو بوده؛ همه ی این تفاوت ها نشان از میل به نوجویی در عین حفظ معیارها و دغدغه های قبلی ست هر چند که در نهایت ما حصل اثر با نواقصی همراه باشد که از آن جمله می توان گسست در پرداخت موثر تقابل آدم ها خاصه دو کاراکتر زن محوری را به عنوان یکی از برجسته ترین آن ها برشمرد و همین طور نواقصی در پردازش کاراکتر مرد که ابهام هایی را علی رغم مصالح فیلم برجا می گذارد که درهمه ی این موارد انتخاب و بازی های موثر بازیگران تا حدی این کمبودها را جبران نموده است.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی