حسن طبیب زاده کارگردان و بازیگر نمایش «همه چیز می گذرد تو نمی گذری» در مصاحبه اختصاصی با پایگاه خبری سینماخانه به شرح این نمایش پرداخت و عنوان کرد: این نمایش روایتی مونولوگ است و بر اساس طنازی و بازی با شخصیت های تاریخی و روبرویی آنها با راوی نمایش به عنوان یک مسافر می باشد که  بدون در نظر گرفتن عناصر ثابتی چون زمان و فارغ از هرگونه مکان.

راوی نمایش مسافری است از جنس انسان معاصر که در نهایت، با وجود شکست های عمیق  زیستنش با بُعد دیگری در وجود خودش روبرو می شود. و آن همان تنهایی است، که به ظاهر راحت بیان می شود اما هرچقدر شلوغ تر، هرچقدر گیج تر و درنهایت با وجود تقلای دایره وار، انسان مسافر باز هم تنها است. و در نهایت معنویت و هیچی، به انتهای خودش می رسد که البته از نگاه من تفاوت بسیاری با پوچی و امثالهم دارد.

وی در ادامه به مشکلات نمایش اشاره کرد و افزود: قطعاً اگر کرونا نبود همه چیز بهتر بود. البته ما بیشتر سعی می کردیم تا از مسیر لذت ببریم و زمانی که تعدادی تماشاچی هرچند اندک هستند که حرف و منظور اثر را می فهمند، جای خوشحالی است. بدین خاطرمشکلات کمترین نقش رو در  این روند داشتند.

کارگردان این نمایش در انتها به برنامه های آتی خود اشاره کرد و افزود: من در روند این اجرا با رفقای جدید و عزیزی آشنا شدم که بسیار دقیق و درجه یک بودند و توانستیم ارتباط عمیقی باهم برقرار کنیم،گرچه آثار من در قالب فردی روایت گر ، ارائه می گردد اما تمام این جریان متشکل از یک تیم و گروهی بشدت کار درست و همدل است.

ما قرار هست در ادامه با توجه به تجارب زیستی و حال و هوای روحی خود آثار و اجراهای جدیدی را در آینده نچندان دور تجربه کنیم. آن چیزی که بیشترین اهمیت را برای ما دارد، تعامل با تماشاچی، یافتن تماشاچی با استعداد و انتقال احساس با راحت ترین شکل و هرگونه متریال است. برای همین من نمی توانم بگویم دقیقا بازیگر هستم یا خواننده اما قطعا زبان هنر را بلدم و می خواهم حرف هایم را به گوش تماشاچی برسانم.

وی در ادامه گفت: در زمانه کنونی هرچقدر به تمدن نزدیک تر می شویم و هر اندازه تراکم بیشتری از جمعیت درشهرهای بزرگ کنار هم جمع می شوند بیشتر تنهایی را احساس می کنیم. نه فقط بعنوان یکی از عواطف انسانی بلکه یک اضطراب وجودی که هرچه بیشتر برای چیزی می دویم بیشتر به آن حال تنهایی مان دامن می زند.

این اجتماع شلوغ و حضور تعداد زیادی از آدم ها و ماشین ابزار درتقابل باهم برای رفع احتیاجات، این قرارگیری در جریان مدام و مدور امیدواری و ناامیدی، این ضرب آهنگ نامطبوع تند و آلوده، رنگ ها و صداهای انسان اندیشمند و تماشاچی با استعداد را بیش از پیش با نگاهی خیره با درون خودش مواجه می سازد.

در این نمایش نیز نهایتا مسافر، به کشف تنهایی خودش می رسد، تنهایی اش تنها رفیق و یار حقیقی اوست. حتی اسبش هم برایش نمانده است  و مسافر نمایش در نهایت بعد از (به اصطلاح بامزه اش) دوردور های تاریخی و سازمخالف زدن هایش به پذیرش تنهایی خویشتن می رسد. موضوع پذیرش در این متن بشدت توجه مرا به خودش جلب می کند. البته ممکن است از منظر هنرمندان واقعگرای غربی این متن  ابزورد تر از اندیشه من باشد و آن پذیرش نهایی را دال بر پوچ شدن ببینند.

اما من همیشه واقعیت را انعکاس چیزی در برکه ای کوچک تعریف کرده ام که تصویری است کدر، از حقیقتی که منشا اصلی اش جای دیگری است و قطعا زیباست!

پس اگر شرقی گونه تر و آن طوری که با ایمان قلبی ام همراه است بگویم، احساس می کنم در حقیقت آن مسافر، به هیچ شدن می رسد، همان هیچی که بر سر درب بعضی خانقاه ها می بینیم نوشته اند: هیچ خانه

این نگاه معنوی اما مدرن در قالب نمایشنامه نویسی محمد چرم شیر برای من آن چیزی بود، که قبل تر زندگی اش کرده بودم. و اصلی ترین وظیفه من در اجرای این مونولوگ صداقت در روایت سلوک مدور مسافری است که خواست تا نبیند کور باشد و در ستایش همین تنهایی از قطار پیاده می شود.

در اینجا بد نیست با حسن طبیب زاده بیشتر آشنا شویم،وی بازیگر و خواننده، دانشجوی رشته موسیقی آهنگسازی و هنرآموخته مدرسه هنرهای نمایشی در رشته سینما است. او بطور مستقل جریانی به راه انداخته تا بصورت پرفورمنس موسیقی با تماشاچی هایش ارتباط بگیرد.

طبیب زاده تجربه بازی در نمایش ها و اجراهای موسیقی بدیعی را در کارنامه هنری خود دارد که از جمله آنها می توان به اجرای کنسرت کتاب “فرشته ای از آسمون” اشاره کرد که برای اولین بار در دنیا تماشاچی تواما” با خوانش کتاب منظوم در یک کنسرت نیز حضور دارد.

وی در ادامه فعالیت های هنری خود به پرفورمنس موسیقی روی آورد  و با ترکیب جدیدی از هنر نمایش و موسیقی پرداخت

تازه ترین اجرای او، موسیقی نمایش :همه چیز می گذرد تو نمی گذری” است که با نگاهی به شیوه گروتفسکی بروی صحنه رفته است.

عواملی که در نمایش «همه چیز می گذرد تو نمی گذری» نقش داشتند به ترتیب: نویسنده:  محمد چرم‌شیر،کارگردان:  حسن طبیب زاده،بازیگر:  حسن طبیب زاده،تهیه کننده و مشاور کارگردان:  بابک جمشیدی،دستیار کارگردان:  ندا مرادی ،آهنگساز، خواننده و اجرای موسیقی:  حسن طبیب زاده ،مدیرتولید: بابک جمشیدی،تبلیغات فضای مجازی:  مرتضی کازرانی (تهران تیاتر) ،طراح گریم:  چیستا جمشیدیان ،مدیر صحنه:  فرزاد نوش،عکاس صحنه:  سپهر قدردان، پیام احمدی کاشانی،مشاور رسانه ای: شقایق فرشته، پیام احمدی کاشانی، طراح پوستر:  سینا گلشن ،ویدیو آرت:  یاسین سلطانی ،موشن گرافیک:  جمال بلوکیان  و طراحی ذهنی:  مبینا رستمی

سینماخانه / خبرنگار: پیام احمدی کاشنی