رفتن به بالا

اخبار سینما، تئاتر و تلویزیون

تعداد اخبار امروز : 10 خبر


  • پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳
  • الخميس ۱۸ رمضان ۱۴۴۵
  • 2024 Thursday 28 March
  • پنجشنبه 4 آذر 1400 - 21:45
  • کد خبر : 82611
  • تئاتر
  • چاپ خبر : سعید دولتی: لزوم ایجاد کمپانی های تئاتری
 درگفتگوی اختصاصی با سینماخانه مطرح کرد:

سعید دولتی: لزوم ایجاد کمپانی های تئاتری

سعید دولتی از تهیه کنندگان، کارگردانان و بازیگران با تجربه سینما، تئاتر و تلویزیون ما است. او اخیراً نمایش آنامورفیک را در سالن حافظ در مقام تهیه کننده به روی صحنه داشت و به همین بهانه گفتگویی را با ایشان انجام داده ایم که از نظر می گذرانید: اخیرا نمایشی را روی صحنه داشتید، چه […]

سعید دولتی از تهیه کنندگان، کارگردانان و بازیگران با تجربه سینما، تئاتر و تلویزیون ما است. او اخیراً نمایش آنامورفیک را در سالن حافظ در مقام تهیه کننده به روی صحنه داشت و به همین بهانه گفتگویی را با ایشان انجام داده ایم که از نظر می گذرانید:
اخیرا نمایشی را روی صحنه داشتید، چه شد که در این شرایط پذیرفتید به عنوان تهیه کننده، نمایشی را به روی صحنه ببرید؟
نمایش آنامورفیک قبل از کرونا چند اجرای محدود در سالن نوفل لوشاتو داشت، من آن موقع این گروه را نمی شناختم، سال گذشته که دفتر مجموعه به محل فعلی منتقل شد، ما با یک سری از رفقا ارتباط برقرار کردیم. با توجه به اینکه سال های زیادی اینجا مکان تئاتری بود؛ پیشنهادهای زیادی از گروه های تئاتری داشتم؛ هم برای بازی هم برای تهیه کنندگی. در نهایت گروهی بود که تعدادی شان در مجموعه خودمان همکار بودند. قراری گذاشتیم و به تماشای آن نشستم و دیدم نمایش متفاوتی هست و پذیرفتم که به عنوان تهیه کننده کنارشان بایستم. حدود ۴ یا ۵ ماه در مجموعه تمرین کردند و من به عنوان تهیه کننده سعی کردم که بهترین شرایط را برایشان فراهم کنم و در نهایت این نمایشی شد که دیدید.


چه میزان از نتیجه راضی بودید؟ از دید تماشاگر و بازگشت سرمایه؟
به لحاظ استقبال که خوب بوده است. با توجه به نظرها، یک کار متفاوت است و بسیار آوانگارد اجرا می شود. به نظرم جزو کارهایی هست که تماشاگر یا اصلاً خوششان نمی آید یا خیلی خوششان می آید و با توجه به عدله ای که تماشاگران می آورند، خیلی برایشان خوب بوده و آن چیزی که دنبالش بودیم رضایت مندی و ایجاد تفکر برای تماشگر اتفاق افتاده است. اما از لحاظ مالی یک جورهایی شرایط به ما تحمیل شد و دور از ذهنمان بود و باعث شد یک مقدار هزینه بیشتر از چیزی که در ذهنم اتفاق افتاد صرف گردد. جدا از حرف ها اگر فکر کنید از لحاظ مالی من راضی باشم خیر. ولی با توجه به این شرایط کرونایی همین مد نظرم بود که یر به یر بشود، کلاً این تیپ نمایش ها ریالی نیست که اگر بخواهیم دنبال همچین تئاتری باشیم نیاز به سلبریتی و نورهای آنچنانی که تئاتر تجاری هستن و تهیه کننده می داند چند برابر بازگشت سرمایه دارد. اما اساساً تئاتر مخصوصاً در این شرایط، کسی دنبال پول نیست. اما من دنبال این بودم که اعلام کنم «همای سعادت» بازم هست و شروع به اجرا کرده.
اشاره به وضعیتی داشتید که این روزها به واسطه کرونا اتفاق افتاده که سینما و تئاتر هم درگیر این شرایط هستند. به عنوان فردی که سالها است در این حرفه فعالیت دارید، چطور میشه توی این شرایط فعالیت های گذشته رو مجدداً آغاز کرد؟ آیا می شه به دوره قبل کرونا بازگشت؟ یا راه حل شما برای استمرار کار هنری چیست؟
تئاتر هیچ راهی ندارد چه پساکرونا چه پیش از کرونا چاره ای ندارد جز حمایت دولتی، تئاتر اصلی را میگویم. در دنیا تئاتر را حمایت می کنند و اینجا هم باید اتفاق بیفتد. دولت باید به جای اینکه به گروه ها کمک هزینه ناچیز بدهد که هزینه تبلیغاتشان هم نمی شود. باید با جاهایی که تحت عنوان کمپانی تئاتر هست قرار داد ببندد و بنده به عنوان تهیه کننده بروم به دنبال کارگردان های مختلف و متن انتخاب کنم یا نویسنده و طراح و بازیگرها را به استخدام بگیرم و موظفشان کنم که کار کنند. اگر دولت بخواهد مویرگی وارد بشود؛ حق خیلی از افراد خورده می شود ولی من موسسه دار و یا کمپانی، می توانیم بازوی اجرایی دولت بشویم. در حقیقت موسسات و تماشاخانه های خصوصی ایجاد شده اند که کمک کنند افرادی که آرزوی صحنه نمایش را دارند امکان حضور در سالن های دولتی را ندارند بتوانند در سالن های خصوصی کار بکنند. اگر از کمپانی و موسسات خصوصی حمایت کنند؛ تئاتر خیلی رونق می گیرد، یعنی من به عنوان مدیر مجموعه مبلغی بهم داده بشه و من برای تئاتر کار انجام دهم و باید حمایت رخ دهد.


علت اینکه راهکار شما که اجرایی هم هست اتفاق نمی افتد، چیست؟
یکی از دلایل اساساً می تواند این باشد که مدیریت دولتی در سطح کلان نمی خواهند تئاتر برجسته بشود؛ مگر برخی تئاترهای خاص. تئاتر می تواند فرهنگ ساز باشد. یکی از دلایلش این است که با وجود اینکه خیلی از رفقای ما خودشان در مرکز هنرهای نمایشی هستند ولی باز نمی توانند اعتماد کنند. نمی دانم شاید احساس می کنند که می توانند خودشان مدیریت کنند. یک بودجه ای هست که باید خرج جشنواره ها و …. بکنند که اگر به موسسات هم پول بدهند خب بودجه بسیار زیادی را می برد.
موسسه «همای سعادت» در دوره آتی چه فعالیت هایی خواهد داشت؟
خب ما قبل از کرونا در غرب تهران بودیم که از سال ۱۳۹۴، سه دوره میزبان بخش به علاوه فجر بودیم. تولیدات ما رونق گرفته بود پس از سال ها آموزش، حتی تولیدات ما داشت رونق میگ رفت ما دو تله فیلم در دست تولید داشتیم که با شیوع کرونا متوقف شدند. البته با توجه به نقل مکان محل جدید واقع در میدان ولیعصر، الان علاوه بر تدارک و تولید تئاتر به دنبال مهیا کردن شرایط تولید فیلم هم هستیم. همچنین توجه به بحث دوره های آموزشیهنری نیز داریم
به عنوان بازیگر نیز دو فیلم سینمایی و تلویزیونی آماده پخش دارم. درحال حاضر در حال آموزش بازیگری هستم که انشالله خروجی اش را به زودی در مجموعه خواهیم دید.


ارزیابی و چشم اندازتان برای تئاتر و سینما در آینده چطور هست ؟
اوضاع خوب نیست، نمی توانیم به خودمان دروغ بگوییم. اصلاً خوب نیست؛ وقتی اوضاع اقتصادی خوب نباشد جیب آدمها خالی باشد تاثیر می گذارد در روحیه آدمها، رفتار و اخلاقشان. اوضاع فرهنگ و هنر جامعه، کمی نگران کننده است. ما هر سال می گوییم امیدوارم ولی متاسفانه هرسال بدتر از پارسال، من امیدوارم معجزه ای بشود تا حال مردم خوب شود. حال مردم خوب نیست دلیل اصلی اش هم جیب خالی آنها است. دلیل اینکه شرایط سخت شده و حاد، این است و در چنین موقعیتی طرف برای خواندن کتاب و فیلم و تئاتر دل ندارد و من مطمئنم این شرایط ادامه پیدا کند به از هم پاشیدن هنر، تئاتر سینما برسد و امیدوارم چنین شرایطی اتفاق نیافتد. هنر ما نحیف هست؛ تئاتر و سینمای ما مریض هستند. نیاز به تیمار دارند و این فقط کار من مدیر موسسه نیست. کار مدیران کلان است. اقتصاد هنرمندان اصلاً خوب نیست. تاسف بار است که چرا باید یک نویسنده، یک بازیگر برود دستفروشی کند؟ من قلبم به درد می آید. اوضاع خوبی نیست.

امیدوارم شرایطی ایجاد بشود این بیمار که نیاز به تیمار دارد حالش خوب بشود و مردم از این شرایط سخت در بیایند و فرهنگ دیدن فیلم و تئاتر به صورت زنده رونق بگیرد. من یادم هست ۶یا۷ سال پیش شعار جشنواره این بود تئاتر برای همه ولی اتفاق نیفتاد. منی که در غرب تهران این کار را انجام دادم، یادم هست آقای بهزاد فراهانی گفتند تو چطور جرأت کردی در غرب تهران سالن بزنی؟ من گفتم مگر ما نمی گوییم تئاتر برای همه؟ چرا که نه! اکثر هنرمندان ساکن در غرب تهران هستند. من امیدوارم شعار «تئاتر برای همه» اتفاق بیفتد و حال مردم خوب بشود و وضع اقتصادیشان خوب بشود تا مردم بتوانند تئاتر و فیلم ببینند.

سینماخانه / گفتگو: حمید عبدالحسینی – عکاس: عرفان بیاتیان

اخبار مرتبط

نظرات



آخین اخبار