- چهارشنبه 20 بهمن 1400 - 09:24
- کد خبر : 89972
- سینمای ایران
قرائتی تازه و ساختاری نو برای پرداختن به بخش دیگری از جهادگران جنگ تحمیلی یعنی خلبانان ارتش در یک مرکز کنترل هوایی که از جمله نقاط مهجور در عرصه جنگ محسوب می گردد. ایده پرداختن به چنین موضوعاتی به ویژه با به کارگیری فرم و تکنیک سینمایی قابل تقدیر است اما در اینجا با نوعی […]
قرائتی تازه و ساختاری نو برای پرداختن به بخش دیگری از جهادگران جنگ تحمیلی یعنی خلبانان ارتش در یک مرکز کنترل هوایی که از جمله نقاط مهجور در عرصه جنگ محسوب می گردد. ایده پرداختن به چنین موضوعاتی به ویژه با به کارگیری فرم و تکنیک سینمایی قابل تقدیر است اما در اینجا با نوعی از هم گسیختگی در روایت رو به رو هستیم که انسجامی را را به وجود نمی آورد و میان یک فیلم مستند، داستانی و یا مستند_ داستانی غوطه ور است که قادر نیست گونه شاخصی را انتخاب و تثبیت کند. نوع پرداخت به صورتی است که حتی مخاطبین خاص تر نیز با فاصله از اثر قرار می گیرند و امکان همراهی عمیق با فیلم را نمی یابند. فیلمبرداری پورصمدی اینجا نیز به چشم می آید و کار با رنگ و نور و قاب ها دیدنی است. ۲۸۸۸ می توانست با فیلمنامه سرو شکل دارتر به یک برگ برنده در تولیدات دفاع مقدس تبدیل شود که متاسفانه چنین نیست.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی
نظرات