به گزارش سینماخانه و به نقل از ستاد اطلاع‌رسانی شانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینمای مستند ایران «سینماحقیقت»، سید امین سپهریان مستندساز و معاون هنری و سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی استان خوزستان گفت: متاسفانه گلایه‌هایی که فیلمسازان شهرستانی به‌خصوص خوزستانی از مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی دارند، این است که روند تصویب فیلمنامه و حمایت از فیلمنامه‌های مستند، با نگاه حمایت از شهرستان‌ها و استان‌ها نیست مثلا فیلمساز مطرح و برند استان که در جشنواره‌های مختلف شرکت کرده و فیلم‌های قابلی ساخته است به مرکز گسترش طرحی را ارایه می‌کند اما فیلمنامه بعد از بررسی‌های طولانی بنا به دلایلی توسط این مرکز تصویب نمی‌شود یعنی بودجه تصویب شده برای این استان از بین می‌رود و سهم استان از بودجه مرکز صفر می‌شود.

او ادامه داد: ظرفیت سینمای مستند استان خوزستان برای همه شناخته شده است؛ فیلمسازهای خوزستانی بسیاری در جشنواره «سینماحقیقت» و جشنواره‌های بین‌المللی در ادوار گذشته دیده شده و فیلم‌های‌شان جوایز متعددی را دریافت کرده‌اند اما متاسفانه این استان به دلیل نبود حمایت جدی از سوی متولی اصلی این حوزه یعنی مرکز گسترش، دیگر تولیدات گذشته را ندارد. از طرف دیگر بحث اعتبارات دریافت شده توسط مستندساز وجود دارد؛ مرکز گسترش از نظر مالی حمایت کافی از مستندسازان ندارد که این امر باعث متوقف شدن پروژه می‌شود. فکر می‌کنم اگر قرار است حمایتی از مستندسازان صورت گیرد باید تورم، عوامل فنی و دیگر مسائل مالی را درنظر گرفت.

سپهریان با اشاره به توجه بیش از پیش مرکز گسترش پس از شانزدهمین جشنواره «سینماحقیقت» به مستندسازان استانی تاکید کرد: سرمایه سینمای مستند در کشور، مستندسازان استانی هستند که ممکن است برخی از آن‌ها در تهران زندگی کنند، شهرستان‌ها و استان‌ها بکر هستند، سوژه‌های مستند مثل وقایع دینی، بومی و سنتی در آن‌ها به وفور دیده می‌شود که شاید توسط فیلمساز تهرانی کم‌تر شناسایی شده باشند اما شهرستانی‌ها این سوژه‌های جذاب و کم‌تر پرداخته شده را می‌بینند و لمس می‌کنند. باید گفت فیلم‌هایی که در جشنواره‌های جهانی دیده شده‌اند، برگرفته از باورها، سنت، صنایع دستی، میراث فرهنگی، اعتقادات دینی و بومی مردم شهرستان بوده‌اند.

معاون هنری و سینمایی وزارت ارشاد افزود: یکی از موضوعات مطرح شده این روزها زندگی به سبک ایرانی است؛ اینکه چقدر از این سنت‌ها را می‌توانیم به تصویر بکشیم، بسیار اهمیت دارد. از طرف دیگر برخی مفاخر بومی نیز وجود دارند که سن‌شان روز به روز بالا می‌رود و باید هرچه زودتر به آن‌ها پرداخت. می‌توان گفت که خیلی دیر به فکر سینمای مستند در شهرستان‌ها افتاده‌ایم؛ باید این مساله را بررسی کرد و وقایع موجود را، که تعدادشان کم هم نیست، به ثبت رسانیم.

این فیلمساز در پایان درباره جشنواره «سینماحقیقت» اظهار کرد: جشنواره «سینماحقیقت» امسال خیلی خوب برگزار شد، از بانیان و متولیان این جشنواره بسیار تشکر می‌کنم، خیلی از آثاری که بچه‌های شهرستانی تولید کرده‌اند، قابل قبول بودند. امیدوارم این جشنواره هر سال با قدرت تمام برگزار شود و امکان پخش هم‌زمان مستندهای آن در شهرستان‌ها صورت گیرد.