فیلم با صحنه های جنگ آغاز می شود و با تعریف ماموریت دختران در میدان جنگ به پیش می رود. با شخصیت پردازی کلی کاراکترها مخاطب در صحنه های پر التهاب برای انجام ماموریت با دسته دختران همراه می شود. لحظات سنگین جنگی با جزئیاتی نفس گیر و با بهره گیری از جلوه های ویژه به خوبی به تصویر کشیده می شود.

در لحظاتی که نفس در سینه مخاطب حبس شده است ضعف فیلمنامه و دیالوگ ها کاملا مشهود است به گونه ای که شخصیت های اصلی شاکله دسته دختران و دیالوگ های آنها به سختی باورپذیر می شود.

نیکی کرمی حتی در ادای لهجه هم کامل نیست و صرفا چهره پردازی زنی در جنگ را دارد. تقریبا سایر بازیگران نیز اسیر دیالوگ های خام فیلمنامه بازی شاخصی ارائه نمی دهند، فرشته حسینی ایفای نقش متفاوت و منحصر به فردی داشته است و البته پانته‌آ پناهی ها که خوب ظاهر می شود که در اتفاقاتی مانند اختلاف زن و شوهر یا شکل گیری رابطه احساسی در داستان ضعف دیالوگ ها باعث عدم همذات‌پنداری با شخصیت های این بازیگران نیز می شود.
فیلمساز سوژه مناسبی برای پرداختن به نقش زنان در جنگ را انتخاب کرده است و با پرداخت ضعیف فیلمی نه در خور سوژه و نه اثری برجس در حوزه دفاع مقدس ساخته است.

سینماخانه/ حامد بهجتی