دوازدهم بهمن ماه است و ساعت کمی به یک بعدازظهر باقیمانده. شرایط جوی برفی است و حداقل بسیار سردتر از روزهای قبل. به برج میلاد، خانه این دوره از جشنواره فیلم فجر می رسیم و شرایط نشان می دهد که در سانس اول، محل برگزاری به شکل کامل آماده نیست. برخی اعلان ها هنوز نصب نشده اند و به نظر می رسد برج دیرتر از موعد به برگزارکنندگان جشنواره تحویل داده شده. یک ربعی از ساعت یک ظهر گذشته که درب های سالن باز می شود و با تاخیری ۳۰ دقیقه ای نمایش نخستین فیلم روز اول “دروغ های زیبا” آغاز می شود :
فیلمی که تماماً در بنگلادش ساخته شده و زبان، بازیگران و بسیاری عوامل آن اهل همین کشورند. مقدمه فیلم برای معرفی کاراکترها طولانی است و بیشتر تمرکزش را بر روابط و پرداخت شرایط زندگی آدم هایش صرف می کند تا اینکه عطف و اوج خاصی را دستمایه قراردهد. بالاخره در میانه های فیلم گره هایی هر چند محدود افکنده می شود و تاحدی جبران مافات می شود ولی چندان قدرتمند نیست. یکی از وجوه مثبت فیلم نحوه هدایت کارگردان در بازی گرفتن و مدیرت پروژه ای محصول مشترک است. البته که به زعم نگارنده دروغ های زیبا بیشتر مناسب بخش بین الملل است تا سودای سیمرغ!
پس از برگزاری نشست نوبت به سانس دوم می رسد که آن هم با حدود یک ساعت و ربع تاخیر آغاز می شود: “شکارحلزون” که یک فیلم اولی است. فیلم می کوشد تا به مضمون عدالت نگاه تازه ای بنماید اما اینجا نیز مسئله پرداخت است. قصه پرو پیمانی ندارد. بازی حسین پاکدل و برخی ری اکشن هایش ناخواسته یک نوع کمدی به وجود می آورد و باعث خنده تماشاگران در سالن نیز می گردد. حضور حسام محمودی یک دریغ و افسوس در مخاطب ایجاد می کند. بازی بازیگر زن اصلی که چهره ای تازه است قابل قبول است. به طبع مشکلات فیلمنامه پایان بندی نیز کارایی لازم را ندارد.
در سانس سوم که به دلیل تاخیرهای دو سانس قبل درساعت ۸ آغاز می شود برج میلاد میزبان فیلم “۲ روز دیرتر” به کارگردانی اضغر نعیمی است که ورودش به سالن با حاشیه و پرخاش همراه می شود. “۲ روز دیرتر” یک کمدی مفرح است که چندان مناسب جشنواره نیست. نه اینکه فیلم بدی باشدکه یک فیلم معمولی است و شوخی هایی بعضاً خنده آور نیز دارد ولی درکلیت همه عناصر برای جذب مخاطب چیده شده اند و می کوشد تا مفهوم فرزندآوری را نیز با رویکردی جدید ارائه دهد که برای این منظور موفق است. هرچند که فیلم در ابعاد سینما و مناسب پرده بزرگ نیست و بیشتر تلویزیونی است.
ساعت ۱۰ شب است و سرمای شب بیش از سوز روز بر محوطه برج میلاد سایه انداخته و به امید فیلم های بهتر و البته برنامه ریزی منظم تر خانه جشنواره را ترک می کنیم.
سینماخانه / حمید عبدالحسینی