وقتی قرار باشد بحرانی همه ی انسان ها را با هم ببلعد … چه فرقی می کند که ما در کدامین طبقه از این کشتی ایستاده ایم …!؟

نمایش “ویولن تایتانیک”، بر اساس کتاب “پایان تایتانیک” نوشته ی “هانس ماگنوس انتسبرگر” و به کارگردانی “پیترو فلوریدیا” از ۱۹ دی ماه تا ۱۲ بهمن امسال در کارگاه بنیاد رودکی، در تلاش است تا خلاقانه ترین ایده هایشان را به نگاه های ارزشمند تماشاگران خود هدیه دهد.

در این خصوص صنم نادری دستیار کارگردان این نمایش به سینماخانه گفت : من به مدت ۹ سال است که با کارگردان این کار در کشور ایتالیا همکار هستم و از حدود ۴ سال قبل در فکر این بودیم که به ایران بیاییم و یک نمایش را با هنرجویان ایرانی اجرا کنیم و بالاخره این موقعیت پیش آمد و آقای آرش عباسی برای اجرای این نمایش از ما دعوت کردند.

وی ادامه داد: پروژه ی این نمایش از سال ۲۰۱۲ تا به امروز در کشورهای دیگری همچون: لهستان، بلژیک، فرانسه، برزیل؛ اجرا شده است و ایده ی اولیه آن به همان سال ۲۰۱۲ در ایتالیا باز می گردد. شیوه ی کار به این صورت است که ابتدا کارگاه آموزشی برگزار و بعد از آن با هنرجویانی که در این کارگاه شرکت کرده اند؛ این نمایش را اجرا می کنیم. بنا به شرایط هر کشور و همکاری هایی که در گذشته با هنرجویان داشته ایم؛ شیوه  انتخاب بازیگران تغییر می کند. به این صورت که ممکن است گاهناٌ چند نفر از اعضای گروه خود ما نیز در نمایش همراه ما باشند و به کشور های دیگر سفر کنند. ولی اولویت برای ما استفاده از هنرجویان کشور میزبان و بیان دغدغه های همان کشور است. حتی طراحی صحنه و دیالوگ های این نمایش را بنا به شرایط همان کشور تطبیق می دهیم.

صنم نادری در رابطه با نگاه معناشناسانه ی این نمایش عنوان کرد: زیر بنای نمایش از طبقه های مختلف جامعه صحبت می کند، کشتی تایتانیک نمادی از جامعه پیرامون ماست که رو به بحران پیش می رود … کوه های یخ در نمایش، بحران هایی هستند که در پیش روی هر یک از ما وجود دارند و جامعه ی بین الملل ما در حال طی کردن مسیر خود با آنها مواجه می شود. در این نمایش جدال اقشار مختلف را تماشا می کنیم. گرچه طبقه تهی دست پیروز می شود ولی در نهایت طبقه مرفه، پیروزی را از آن خود می کند. نکته ی حائز اهمیت این نمایش اینجاست که کشتی (جامعه) در زمان حرکت در میان توده های یخ (بحران ها) بایستی بسیار مراقب باشد چراکه اگر آسیبی ببیند، هر سه قشر جامعه با هم غرق می شوند.

صنم نادری درانتهای صحبت های خود افزود: کوه های یخ را می توان به ترس های ما درمواجه با موقعیت هایمان تشبیه کرد. به شکلی که ما در برابر آنها پنهان می شویم … به ما می رسند … ما از آنها می ترسیم ، از آنها می گذریم و آنها را از دست می دهیم. کوه یخ برای خود نویسنده ی اثر، سمبل انقلاب های آمریکای جنوبی است … انقلاب هایی که با توجه به پیروزی ، در نهایت به هدر رفتند. در دیالوگی اشاره می کنیم که ” کوه یخ  عظیم است … اما در نهایت آب می شود .”

عوامل این نمایش عبارتند از تهیه کننده: آرش عباسی؛ دستیار کارگردان و برنامه ریز: صنم نادری؛ طراح صحنه: پیترو فلوریدیا؛ مدیر تولید: هادی عزیزی؛ منشی صحنه: غزال مهرانفر؛ مدیر صحنه: میلاد خان محمدی؛ امور بین الملل: حامد شفیعی

علی آذرشین، امیر باباشهابی ، سارا باقری ، علی بنی عامر، یاسمن بیگلری، تینا تیماج چی، نرگس پویا، رها تفکری، علی اصغر حسینی، حوا خلیلی، پریسا رجبی، بهار رضی زاده، مسعود روستا، فائزه رمضانی، علی زمانی، بهراد سلاح ورزی، سید مازیار سیدین، آوا عاقل ، سمیه علیزاده، فرهاد قطبی،  کیمیا کاوند، محبوبه کبیر، موسی محمدی، معصومه محمدی، رضا مهدی زاده، شهر زاد نظر پور، مختار نوری و هانیه هاشمی در این نمایش به ایفای نقش پرداختند.

سینماخانه/ خبرنگار:مژگان آقاداوودیان _ عکاس: پگاه آقامیرزایی