رفتن به بالا

اخبار سینما، تئاتر و تلویزیون

تعداد اخبار امروز : 2 خبر


  • پنجشنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳
  • الخميس ۱۸ رمضان ۱۴۴۵
  • 2024 Thursday 28 March
  • شنبه 14 اسفند 1395 - 20:31
  • کد خبر : 5726
  • تئاتر
  • چاپ خبر : روایت پژمان عبدی از کلاه آهنی ها / به بهانه تمدید اجرا تا ۲۷ اسفند

به گزارش سینماخانه؛ این روزها نمایش “برای کلاه آهنی ها” در “تماشاخانه باران” به نشانی خیابان فلسطین، پایین تر از خیابان انقلاب، پلاک ۲۹۲ در حال اجرا می‌باشد. این نمایش که اجرای خود را از ۱۴ بهمن آغاز نموده؛ به علت استقبال تماشاگران در دو نوبت تمدید و تا ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۵ ، هر شب […]

به گزارش سینماخانه؛ این روزها نمایش “برای کلاه آهنی ها” در “تماشاخانه باران” به نشانی خیابان فلسطین، پایین تر از خیابان انقلاب، پلاک ۲۹۲ در حال اجرا می‌باشد. این نمایش که اجرای خود را از ۱۴ بهمن آغاز نموده؛ به علت استقبال تماشاگران در دو نوبت تمدید و تا ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۵ ، هر شب ساعت ۱۹:۳۰ به روی صحنه خواهد رفت.

به همین بهانه پای صحبت های پژمان عبدی، کارگردان و نویسنده نمایش “برای کلاه آهنی ها” نشستیم.

پژمان عبدی درباره اینکه ایده کار چه زمانی به ذهنش رسید و تا اجرا چه مراحلی گذرانده به سینماخانه گفت: «سال ۸۵ ایده اولیه این نمایشنامه به ذهن من رسید و از آن زمان تا وقتی که جرأت کردم قلم به دست بگیرم شش ماه طول کشید. پروسه ى نگارش متن اولیه یک سال به طول انجامید و پس از آن و تا به امروز بارها دستخوش تغییر و بازنویسى شده. ضمن اینکه این متن را من چهار سال برای اجرا در جشنواره فجر می فرستادم ولی هر بار در مرحله خوانش متن رد می‌شد تا اینکه در سال ۹۰ همزمان با جشنواره فجر، برای جشنواره “ماه” هم متن را فرستادم و در آن جشنواره به صورت مشروط قبول شد و در آخر هم جایزه بهترین نمایشنامه را از جشنواره ماه کسب کرد. بعد از آن، سه سال پیش این نمایش را در تماشاخانه “استاد مشایخی” اجرا کردیم.»

عبدی درباره تفاوت اجرای پیشین نمایش با اجرای حال حاضر گفت: «به جز تغییر یکی از بازیگرها، کلیت کار به همان صورت باقی مانده ولی در جزییات تغییرات زیادى داشتیم. نقش آفرینی “مهتاب شیروانی” با “آسیه ضیایی” در جزییات متفاوت بود که همین موضوع باعث ایجاد ایده های جدیدی برای ما شد. عده ای از تماشاگران که اجرای قبلی را دیده بودند با دیدن اجرای دوباره اذعان داشتند که فضای تراژدی اجرای جدید را بیشتر احساس می کردند.»

 

پژمان عبدی دلایل انتخاب ژانر کمدی را برای بیان داستان خود اینچنین شرح داد : «وقتی شما درباره یک موضوع تلخ می خواهید صحبت کنید، بخصوص وقتی موضوع، بزرگترین تراژدی بشر، یعنی جنگ باشد؛ اگر بخواهید به همان اندازه تلخ حرف بزنید، مخاطب را دلزده خواهید کرد. در نتیجه من این ایده را داشتم که این موضوع را تلطیف کرده و به شکل کمدی اجرا کنم تا تماشاگر در عین حال که از کار لذت می برد در ۱۰ دقیقه پایانی به فکر فرو برود.»

 

کارگردان نمایش”برای کلاه آهنی ها” از اینکه آیا فیلم یا کتابی منبع الهام برای نگارش نمایشنامه کار بوده است یا خیر، بیان کرد: «بیشترین الهامی که من گرفتم از فیلم “سرزمین هیچکس” بود که در آن چند سرباز از دو جبهه مخالف در گودالی در میان میدان جنگ گرفتار شده اند و این ایده اولیه برای موقعیت نمایشنامه من بود. ضمن اینکه در صحنه ای از نمایش به فیلم “نجات سرباز رایان” نیز اشاره می‌شود.»

عبدی درباره درون مایه این نمایش گفت: «من فکر می کنم که تمام مذاهب الهی برای رساندن بشر به رفتار انسانی آمده اند. من سعی کردم که شخصیت ها بیانگر مذهب خاص یا کشوری خاص نباشند و در نهایت برسیم به جایی که مرزها از بین برود. دو شخصیتی که ابتدا بر سر اینکه در این جنگ حق با کدام گروه است به جدال می‌پردازند، در آخر کار به یکدیگر نزدیک و با هم همراه می‌شوند. به عبارتی این نمایش به نشان دادن مسائل انسانی در زیر پوسته جنگ می پردازد.»

 

پژمان عبدی در آخر به سینماخانه گفت: «غمگینم؛ غمگینم به واسطه اشتباهاتی که ما تئاتری ها در این سال‌ها انجام داده ایم. غمگینم چون تماشاگران را از خودمان دور کرده ایم. ما با تماشاگر چه کرده ایم که الان کارها برای جذب مخاطب به جای رقابت باید با هم بجنگند؟ چه کرده ایم با تماشاگر که نمایشی که منتقد و خبرنگار و تماشاگر عام و خاص از آن تعریف می  کنند ولی نیمی از سالن آن خالی است؟ ما چه کرده ایم با تماشاگر که این تماشاگر تنها به واسطه حضور یک سوپراستار در یک نمایش و بدون در نظر گرفتن کیفیت آن کار، به دیدن آن می‌رود؟  تقصیر ما است؛ جایی که انتخاب‌های اشتباه انجام داده ایم و گاه حتى حاضر شدیم که از هر راهى که با ذات هنر هیچ همخوانى اى ندارد براى جذب مخاطب استفاده کنیم.

امیدوارم ما تئاتری ها قلب هایمان برای هم بتپد. با هم نجنگیم. به خاطر داشتن تماشاگر به همدیگر حسادت نکنیم. با کار خوب تماشاگر را جذب کنیم نه با کارهای غیر معمول. بیاییم با هم فکر کنیم که برای جذب تماشاگر چه می شود کرد؟ چکار باید کرد که تماشاگر به سالن های تئاتر کشیده شود؟ خودمان باید به فکر خودمان باشیم. اگر خودمان با ایمان و اعتماد کامل کار کنیم تماشاگر هم لذت بیشتری میبرد.

من به اجرا و زحمتی که گروهم برای به ثمر رساندن این نمایش کشیده آنقدر اعتماد و ایمان دارم که حتی میتوانم از همه بخواهم بیایند و این اجرا را ببینند و اگر تماشاگری از کار ناراضی بود من پول بلیت آن فرد را پس می دهم. چون میدانیم چه کرده ایم و دوست داریم که این اثر، فکر و نگاه ما به مسئله جنگ دیده شود. امیدوارم دراین شب های باقی مانده از اجرا، تماشاگران به ما اعتماد کنند و از کار ما حمایت کنند.»

سینماخانه/ خبرنگار: فرشید حاجیان – عکاس: بنیامین مروتی

اخبار مرتبط

نظرات



آخین اخبار