سازمان سینمایی اعلام کرده با توجه به شیوع کرونا و تعطیلی سالن‌های سینما فیلمسازان را به نمایش مستقیم فیلم‌هایشان در VOD تشویق می‌کند. آنها گفته‌اند که به‌عنوان مشوق، ۲۰ درصد از مبلغ قرارداد هر فیلم با VOD را به تهیه‌کننده آن فیلم پرداخت خواهند کرد. آیا این مبلغ چیزی از ضرری که فیلمسازان متحمل شده‌اند را جبران می‌کند؟
حقیقتش این است که چیزی در این رابطه تا‌بهحال به خود ما گفته نشده ولی به‌طور کلی باید به مساله VOD ، خصوصا در شرایط فعلی، توجه جدی کرد. ببینید سینما به‌هرحال یک جای مسقف است و حتی بعد از لغو قرنطینه سراسری، حضور مردم در چنین مکانی نمی‌تواند مثل سابق باشد. دلواپسی‌های مردم به این راحتی‌ها برطرف نمی‌شود و آن اطمینان و اعتماد به فضاهای عمومی آسان برنمی‌گردد. احساس من این است که برگشتن به شرایط سابق زمان می‌برد. حالا ما فضایی به نام VOD و بستری به‌عنوان دیجیتال داریم که از طریق آن می‌شود فیلم‌ها را نمایش داد. باید دید آیا چنین فضایی ظرفیت این را دارد که باعث بازگشت سرمایه تهیه‌کنندگان شود؟ اگر این تصور محقق شود، اتفاقاً این فضای خوبی هست که در اختیار ما قرار می‌گیرد و ایده نویی به‌حساب می‌آید.
پیش‌بینی خود شما چیست؟ فکر می‌کنیدVOD ها ظرفیت بازگرداندن سرمایه به سازندگان فیلم‌های سینمایی را دارند؟
من فکر می‌کنم این اتفاق رقم بخورد. الان فیلم «خروج» آقای حاتمی‌کیا قرار است در بستر VOD اکران بشود. البته نباید این‌طور باشد که VODها اشتراک‌فروشی کنند و مردم با استفاده از اشتراک خودشان بیایند و فیلم‌های روز را ببینند.
پس شما چه شیوه‌ای از توزیع را مناسب می‌دانید؟
اینکه مثل اکران سینمایی، فیلم در بستر وی‌او‌دی قرار داده شود و مردم بیایند برای یک فیلم به‌خصوص مبلغی را همان حول‌وحوش بلیت سینما خریداری کنند، لینک آن را دریافت کنند و فکر می‌کنم این لینک هم باید زمان مشخصی داشته باشد. مثلاً تا ۲۴ ساعت قابل استفاده و بازدید باشد. اگر این اتفاق رخ دهد و مبلغ قابل توجهی به صاحبان آثار برگردد، چه‌بسا کار خوبی باشد و همین امر می‌تواند خواب سرمایه‌ای که شرایط موجود برای فیلمسازان ما ایجاد کرده است را برطرف کند.
شما فکر می‌کنید پس از برطرف شدن همه‌گیری شیوع کرونا هم تاثیرات دوران توزیع دیجیتالی فیلم‌ها در سینمای ایران باقی بماند و یک نوع تجارت جدید ایجاد شود؟
صددرصد همین‌طور است. الان شما کمپانی نتفلیکس را ببینید. آنها هم پس از مدتی مستقیما فیلم‌های سینمایی تولید کردند که بر بستر دیجیتال منتشر می‌شد. اگر فضای دیجیتال درست مدیریت شود، این هم برای خودش بازاری است که ایجاد خواهد شد و تجارت جدیدی را رقم می‌زند. حالا باید صبر کرد و دید آیا توزیع فیلم «خروج» حاتمی‌کیا در فضای دیجیتال جواب می‌دهد یا نه؛ اگر خروج در این فضا موفق شود، خیلی از تهیه‌کنندگان و فیلمسازان ما کارهایشان را اکران دیجیتال خواهند کرد.
منظور شما از اکران دیجیتال همان اشتراک‌گذاری فیلم‌ها در وی‌او‌دی است؟
در اصل باید به این شیوه گفته شود اکران دیجیتال نه قرار گرفتن صرف فیلم‌ها بر بسترVOD. اکران با اشتراک‌فروشی تفاوت دارد. قیمت‌شان هم فرق دارد و نوع توزیع هم یکی نیست.
اشتراک‌فروشی مربوط به فیلم‌هایی است که قبلاً اکران شده‌اند و اکران دیجیتال مربوط به اولین نمایش فیلم‌هاست؟
بله، اشتراک‌فروشی یعنی همین چیزی که الان مثلا در نماوا و فیلیمو داریم. شما یک اشتراک ماهانه می‌خرید و فیلم‌هایتان را در آن بستر VODمی‌بینید؛ ولی بخشی از فیلم‌هایی که هنوز اکران نشده‌اند، بستری است که باید به‌طور جداگانه در پنل اینVOD ها ایجاد شود.
ممکن است وی‌اودی‌ها برای اینکه اشتراک‌فروشی‌شان را تبلیغ کنند، بعضی فیلم‌های اکران‌شده را بخرند و در بخش اشتراک‌هایشان قرار دهند؟
این به صاحبان آثار برمی‌گردد که آیا فروش فیلم‌هایشان به این شکل برای آنها صرفه اقتصادی دارد یا نه از استثنائات که بگذریم، بعید به نظر می‌رسد که به‌طور کل توزیع فیلم‌های اکران‌نشده به‌صورت اشتراک‌فروشی بازگشت سرمایه داشته باشد، اما تک‌فروشی و ارسال لینک کار نویی است که اگر خوب مدیریت شود و روی آن تبلیغ صورت بگیرد می‌تواند بستر تجاری مناسبی برای سینمای ما فراهم کند.
اگر انتشار فیلم‌ها بر بستر VOD صرفه تجاری داشته باشد این به معنی برطرف شدن ضررهای احتمالی در تمام بخش‌های سینماست؟
با شرایط پیش‌آمده اگر ما به سمت اکران دیجیتال می‌رویم، باید فکری هم به حال دوستان و سینمادار بشود. یعنی اگر حتی اکران دیجیتال هم موفق بود، باید فکری به حال سینماداران کرد. آنها کسانی بودند که تمام این سال‌ها باعث شدند مردم به سینما بروند و فیلم ببینند.
منبع: روزنامه فرهیختگان
نظرات