- سه شنبه 5 مرداد 1400 - 17:04
- کد خبر : 72845
- هنرمندان
جاوید فراهانی کارگردان جوان سینما در گفتگو با سینماخانه از فعالیت های اخیر خود گفت. * پیش از بیان داشتید که فیلمهای شما در بیش از هشتاد فستیوال با سابقه برگزاری ۱ تا ۷۴ دوره به نمایش در آمده است. برای حضور در جشنواره ها، سابقه برگزاری دوره های پیشین برایتان حائز اهمیت است؟ – در […]
جاوید فراهانی کارگردان جوان سینما در گفتگو با سینماخانه از فعالیت های اخیر خود گفت.
* پیش از بیان داشتید که فیلمهای شما در بیش از هشتاد فستیوال با سابقه برگزاری ۱ تا ۷۴ دوره به نمایش در آمده است. برای حضور در جشنواره ها، سابقه برگزاری دوره های پیشین برایتان حائز اهمیت است؟
– در دورانی بله، اما رفته رفته با رشد نگرش شخصی و رسالت فیلمسازی ام سعی بر این داشتم که ادای دینی به خود فیلم با توجه به مضمونی که در نظر گرفتم داشته باشم و همینطور در فیلمسازی سعی دارم به سینمای شخصیام برسم.
* تا جایی که میدانم پخش فیلمهایتان را خودتان به عهده دارید، در حال حاضر چه دیدگاهی در این خصوص دارید؟
– برای من مهمتر از اعتبار و رده بندی جشنواره ها، تعداد مخاطبینی که به تماشای آثار می نشینند اهمیت دارد. حال در هر جشنواره و هر نقطه ای از این کره خاکی که میخواهد باشد. نوع فیلمسازی من معطوف بر جشنواره خاصی نیست و به عقیده من نفوذ فیلمهایم در نمایش بیشترش است. همانطور که اشاره کردید فیلم هایم از جشنواره یک سال تا هفتاد و چهار سال ورود داشته است و از ورود به تک تکشان خوشحالم، حتی دوست دارم در کپرها و کافه ها هم فیلم هایم نمایش داده شوند، بنابراین تعداد انسانهایی که فیلم هایم را میبینند به مراتب مهمتر از بقیه موارد است.
* با توجه به نشست هایی که افرادی در این زمینه گذاشته اند و تعاریفی که قرائت شده در نوع پخش فیلمهایتان این ها را لحاظ نمیکنید، دلیلاش چیست؟
– در نظام بندی و بازی با جملات عده ای از افراد، بارها دیده ام که سعادت فیلم را تنها ورود در جشنوارههای اصطلاحاً درجه یک تعریف کرده اند یا عده ای جشنواره زیر ده سال را قبول نداشتند و تا جایی که به یاد دارم اخبارش را هم منتشر نمیکردند. حال آنکه خود دست به تشکیل جشنواره زده اند و با تعاریف خودشان میبایست تا ده سال جشنواره شان را به حساب نیاورد مگر اینکه تافته جدا بافته باشند. بنده به شخصه اینچنین رویکردی ندارم ضمن اینکه با خط کشی و مرزبندی ها روحیه سازگاری ندارم.
در این بین خوشبختانه به یمن تکنولوژی و تشکیل پلتفرم ها و جشنواره های تازه تاسیس در دراز مدت ما شاهد این خواهیم بود که روزی این طبقه بندی ها برای هنر معنی کنونی اش را از دست خواهد داد و این تجارت جهانی که روی دوش هنر و هنرمند سوار کردهاند و تمام سعیاشان این است که آخرت هنر را به نام خود ثبت کنند و در این دو ماراتن بایستی به خط پایان و پایانهایی که اینها تعریف کردهاند برسی؛ در غیر اینصورت گویا شما وجود خارجی ندارید از بین خواهد رفت.
* با این تفاسیر شما مدعی هستید دیگرانی که با شما همنظر نیستند راه اشتباهی در پیش گرفتند؟
– هرگز. از نظر من هر فردی آزاد است هر راهی را که مطلوب خود میداند انتخاب کند ولی قشنگی اش به این است که آگاهانه و آزادنه انتخاب کرده باشد نه از روی تعاریفی که تجویز شده اند و ممکن است خود کسانی که تک راه موجود را برای دیگران نمایان کرده اند خود هم ندانند که نشخوار فکری افرادی از نقطه ای از دنیا را دارند پیاده میکنند که سالها پیش برایشان این قصه را چیدمان کرده اند.
* آیا در خصوص فیلمهای خودتان صحبتی دارید؟
– فیلمهای من اگر کلی نگویم، آیینه ای از بخشی جامعه است و در آنها نشان میدهم در چه منجلابی غوطه ور هستیم و از آن استنشاق میکنیم. فیلمهای من در طبقه مرفه جامعه سرک نمیکشد اما چیزهایی را نشان میدهم که ماحصل ارتباط با این طبقه جامعه است. ساز و کارم با قشر رنج دیده است بر همین اساس همیشه سعی بر این دارم بر ضد این طبقه بندی ها شورش کنم. برای همین، فیلمم در جشنواره ای که در دور افتاده ترین ها مناطق ممکن نمایش داده شود بنده را خوشحال تر میکند. با توجه به اشاره ای که داشتم و در تکمیل صحبتم، ترجیح من کپرها هستند تا کافه ها ولی از آنها هم دریغ نمی کنم تا با تماشا کردنش مزه گس و کام تلخی شان بیشتر شود. انسان هایی که فیلمم را میبینند را نمیتوانم دسته بندی کنم چه کسی ببیند یا چه کسی نبیند همانطور که جشنواره ها. فیلم من هر چه بیشتر دیده شود مرا خوشحالتر میکند بنابراین رسالت عصاره هنرم نهایتاً در دیده شدن است نه پنهان کردنش و در این باره صحبت ها و دلایل های بسیاری دارم.
و سوال آخر درباره برنامهی آیندهتان است و اینکه چه برنامه ای پیش رو دارید؟
در حال حاضر فیلمنامه سینمایی «سه دونگ» را بعد از بارها بازنویسی تمام و کمال آماده ساخت دارم و در این مورد رایزنی ها و اقداماتی صورت گرفته است.
نظرات