فیلم در اجرا به ویژه صحنه های درگیری و انفجار بسیار موفق و روبه جلو است و بارقه هایی از یک پروداکشن مناسب و سینمایی را به نمایش می گذارد که برای یک کارگردان زن به عنوان دومین فیلم سینمایی یک دستاورد محسوب می شود اما به سبب ناکارآمدی های فیلمنامه در عدم داشتن قصه ای منسجم و پروراندن شخصیت ها و در نهایت هدف و انگیزه های رسیدن به آن به انتظارات ما از کارگردان ویلایی ها پاسخ نمی دهد. فیلمنامه نویسان بیشتر متمرکز بر کاراکترها بوده اند تا داشتن قصه ای با چفت و بس و درگیر کننده که نخ تسبیه به همراه داشته باشد. دسته دختران فیلم قابل اعتنا و محترمی است که می کوشد تا روحیه همگرایی و دفاع را در سطحی ملی زنده کند اما بیشتر از آنکه این فعل توسط جهان فیلم ساخته شود؛ از روحیه میهن پرستی بینندگانش ناشی می شود. در بازیگری هم نوساناتی وجود دارد و تیم یکدستی نمی بینیم از یکسو نیکی کریمی با مشکلاتی در ساخت لهجه روبه رو است و جز در برخی بخش ها حضور چندان موفقی ندارد و از سویی دیگر فرشته حسینی فوق العاده ظاهر می شود و تصویری بدیع و همذات پندارانه و متفاوت را در کارنامه اش ثبت می کند.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی