خائن کشی، فیلمی سخت و پر زحمت است که رویدادش را در دهه ۳۰ روایت می کند. کیمیایی در آخرین فیلمش داستان مورد نظرش را با بستری تاریخی تلفیق می کند و مجموعه ای از دلمشغولی ها، کاراکترها، دیالوگ ها و فضای ذهنی خاص خود را ترسیم می کند. این جهان کیمیایی در هشتادمین دهه زندگی است با همه حجم فشرده حرف هایی که می خواهد بزند و تنوع و تکثر شخصیت های اصلی و فرعی که در کلیت درامی از جنس خودش می پرورد. فیلمساز ما اکنون و در سالخوردگی گویا جوان تر و با حوصله تر ازهمیشه به سراغ پروژه هایی بلند پروازانه می رود و ماحصلی چون خائن کشی را پدید می آورد با قاب ها و دکوپاژی فکر شده و تصاویری با کنتراست نوری بالا از مسعود سلامی که در فصل افتتاحیه با ساخت کسوف خورشید در یاد ماندنی است؛ همین طور طراحی صحنه سهیل دانش اشراقی و لباس آرایی مارال جیرانی و بازی مهران مدیری در نقشی تازه در مواجه دلپذیر با سارا بهرامی. استاد پیشکسوت سینمای ما در ۸۰ سالگی مصمم تر از همیشه بر مولفه های سینمایش پای می فشرد و جهان ومنطق آدم هایش را به نمایش می گذارد. جهانی که مخاطبینش نیز خاص و از جنس این سینما است.

سینماخانه / حمید عبدالحسینی