به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سیما، سامان گلریز در ابتدای صحبت‌های خود درباره ویژگی‌های آشپزی ملل مختلف گفت: نظم و هندسه در آشپزی ژاپنی خیلی نقش مهمی را بازی می‌کند. آشپزی ایران هندسه ندارد، طب دارد ولی آشپزی ژاپن سراسر رنگ و هندسه است و این روی لباس هایشان هم نمود دارد. یکی از لباس‌هایی که خیلی زیاد می‌بینیم پرچم فرانسه روی ان استفاده شده لباس آشپزی است برای اینکه آشپزی آوانگارد و پیش‌رویی داشته است.

این سرآشپز بین‌المللی در ادامه از لباس آشپزی ایرانی در گذشته یاد کرد و گفت: آشپزهای قدیم یک ردای بلندی داشتند که رویش بته جقه به کار رفته بود و کلاه‌های سیلندری هم داشتند. این عکس‌هایی است که من تحقیق کردم و دیدم.
وی ادامه داد: پول ملاک سلیقه نیست و در آشپزی هم همینطور است. آشپزی یک سلیقه درونی است و باید تربیتش کرد آن را روی لباس و کفش آورد و هر چقدر این لباس منظم‌تر، تمیزتر و طراحی شده‌تر باشد نشانه علاقه شما به کارتان است.
گلریز افزود: مثلا من در تلویزیون در ۳۰ سال گذشته وقتی آشپزی مدرن انجام می‌دادم لباس آشپزی مدرن می‌پوشیدم و همیشه وقتی آشپزی سنتی می‌کردم به چند خیاط لباسی داده بودم بدوزند که درش نقوش ایرانی به کار رفته باشد.

به خاطر کارم زیاد سفر می کنم

این کارشناس آشپزی با اشاره به اهمیت جهان‌بینی که در اثر سفرهای بسیار ایجاد می‌شود، گفت: این را هم بگویم که هر پولی که در تخصص خودتان در می آورید یک بخشش را برای سفر کنار بگذارید برای دانش، آگاهی و نگرش‌تان. نگرش و جهان بینی سفر با تمام نگرش‌های دیگر فرق می کند. شما وقتی تاریخ و فرهنگ‌های مختلف را می‌بینی تازه احترامی که به آشپزی خودتان می‌گذارید بیشتر می‌شود که حالا توضیح می‌دهم این خیلی عمیق است. هر جا رفتم یک وسیله خیلی تخصصیِ آشپزی آن کشور را آوردم مثلا یک قابلمه بشقاب پرنده‌ست از پرتغل آوردم همه می‌گویند این دیگر چیست نمی‌دانند این کارایی یک زودپز عجیب غریب را دارد شاید یک روز همه این‌ها مال موزه آشپزی ایران بشود.

شکار حیوانات افتخار نیست

در میز گفت‌وگو سامان گلریز به سراغ فعالیت‌های زیست‌محیطی خود رفت و گفت: دیوید اتن برو را خیلی دوست دارم، او محقق حیاط وحش است و قهرمان زندگی من و قدیمی‌ترین مستندساز حیاط وحش.
او در ادامه به فعالیت‌هایی که برای حفظ و معرفی نژاد یوزپلنگ آسیایی انجام داده اشاره کرد و گفت: دومین جایزه یوزپلنگ آسیایی را گرفتم که جایزه مهمی است و خیلی دوستش دارم چون عاشق محیط زیست هستم. در مورد طبیعت یک چیزی به شما بگویم اولین چیزی که برای ورود به طبیعت و حیاط وحش لازم است امید است یعنی اولین چیزی که باید داخل کوله‌پشتی‌هایتان بگذارید امید است و آخرین چیز نا امیدی است.
گلریز با بیان اینکه از نظر محیط زیستی ایران در شرایط خوبی نیست، بیان کرد: گونه‌هایمان به شدت آسیب‌پذیر هستند مردم متوجه نیستند هر پرنده‌ای که شکار می کنند دارند یک گونه را از محیط زیست حذف می کنند. فکر می‌کنند کشتن حیوان ها و خوردن‌شان یک تفریح است، این خط قرمز تمام مردم کره ی زمین است. اینکه تو یک لباس لجنی بپوشی تفنگ دستت بگیری بروی یک پرنده را بزنی این دیگر افتخار حساب نمی شود این جهل حساب می شود از نظر من.
وی افزود: ما زمانی اجازه داریم یک گونه را حذف کنیم که یک گونه را متولد کنیم. وقتی خداوند یک چیزی برای شما آفریده که شما نه جسارتش، نه تفکرش و نه علمش را دارید که به وجود بیاورید پس حق حذف کردنش را هم ندارید.
این سرآشپز بین‌المللی تاکید کرد:علتی که اول صحبت‌مان با محیط زیست شروع شد و خط قرمز من هم هست این است که صد در صد آشپزی و طبیعت در یک خط حرکت می‌کنند. زمانی که خاک خوب، آب خوب، دریای خوب و محیط زیست خوب نباشد غذای خوب نداریم. هرچقدر از طبیعت دور می شوی از زندگی و غذای سالم دور می شوی و این دقیقا با آشپزی هماهنگ است.
وی ادامه داد: ببینید ما دیگر وقت نداریم شاید آخرین فرصت‌های ماست که یک پارک ملی را تبدیل به معدن نکنیم فاضلاب را وارد دریا نکنیم حیاط وحش را تفریحی نکنیم ما امانت‌دار هستیم و امانت‌دار خوبی نبودیم و نیستیم. صحبت من فقط در مورد ایران نیست و امیدوارم یک روزی امانت دارهای خوبی بشویم.

زندگی سختی داشتم
در بخش بعدی گفت‌وگو سامان گلریز گفت: من زندگی سختی داشتم، جنگ زده ام، از خوزستان آمده ام و فقر را تجربه کردم. به چیزهایی که امروز رسیدم هیچ کدام را بهم ندادند همه را گرفتم برای همین اتفاقات امروز برایم خیلی سخت نیست چون خیلی تجربیات سخت تری را داشتم.
گلریز در پاسخ به امیرعلی نبویان اگر پنج ثانیه زمان داشته باشید چه شغلی انتخاب می‌کنید، گفت: سینما یا می‌روم در محیط زیست کار می‌کنم. قابلیت هر دو را هم دارم. یعنی هم آشنا دارم که دلشان برایم بسوزد بهم کار بدهند هم چون یک مقدار مطالعاتش را دارم و علاقه‌مند هستم حیاط وحش یا پروژه‌های مستند سینمایی در این زمینه را انجام می‌دهم. یادم است یک بار تهیه‌کننده بودم و هیچ وقت طعمش را نچشیده بودم ، دیدم چقدر کار لذت‌بخشی است که تو کمک می‌کنی به گروهی که ایده‌شان را بسازند. به یک گروه موسیقی کمک کردم و وقتی سی دی اش آمد بیرن خیلی حس خوبی داشت و اسم خودم را رویش دیدم خیلی لذت بردم.

بزرگترین و کامل ترین کتاب‌خانه آشپزی ایران را دارم
در شبِ سامان گلریز، بخش کافه رخ به رخ با دیگر شب‌ها تفاوت داشت زیرا در همان بدو ورود به کافه سامان گریز به باریستا کمک کرد تا یک دمنوش برای مجری درست کنند و حین درست کردن دمنوش به سوال‌ها پاسخ داد. او درباره کارتن مورد علاقه‌اش گفت: سندباد چون همیشه در رویای هسفر بود و من عاشق سفر هستم و علمم را از سفر به دست آوردم. من سندباد را به آدم بزرگ ها هم توصیه می‌کنم چون توش خیلی حرف‌ها‌هست. فیلم مورد علاقه ام هم پاپیون است. کتاب مورد علاقه من کتاب های اگزوپری است و مجموعه کتاب های آشپزی. من بزرگترین و کامل ترین کتاب‌خانه آشپزی ایران را دارم ان شاالله روزی تقدیمش می‌کنم به موسسه ای که توان نگهداریش را داشته باشد.

او در چند توصیه تغذیه ماه رمضانی گفت: از همه مهم تر کم کردن نمک است. ایران دارد به سمت این می‌رود که فشار خون بالا و بیماری های کلیوی همه‌گیر شود. چون ما کنترلی در نمک نداریم. در استرالیا در رستوران ها اداره‌های بهداشت را مجبور کرده اند که نمکدان‌ها تک سوراخ است و فلفل پنج سوراخ. برعکس ایران چون فلفل که آسیبی نمی‌زند اما نمک سم است تا جایی که ممکن است نمک را کنترل کنند. ربی که شما می‌ریزید و نانی که می‌خورید همش نمک دارد و این که غذاها را خیلی کم نمک تر و کم روغن تر و کم چربی تر باشد حال بدن بهتر است و آب زیاد تا می توانند آب بخورند.