با فضای مدرسه آغاز می شود و معلمی تندخو که برای گرفتن مدرک فارغ التحصیلی اش  بعد از سالها به دانشگاهی وارد می شود که در رشته ادبیات نمایشی از آن فارغ التحصیل شده است، دانشگاهی در تنکابن که در سالهای دور میزبان درام عاشقانه آقای نویسنده و چالش های جدی رابطه اش بوده است.
درام شخصیت محور پیش می رود و با نقش آفرینی باورپذیر میرسعید مولویان بیانگر ماجرای عاشقانه ای می شود که علیرغم سادگی، در فرم روایتگری موفق است.
با تمرکز زدایی از پایتخت و بهره گیری از طبیعت تنکابن در انتخاب لوکیشن و قاب های تصویری، جذابیت بصری لازم برای پرده سینما را ایجاد نموده و دیالوگ ها با وجود اینکه گاها طولانی است ولی به درستی انتخاب شده است.
سارا بهرامی بازی بی نقصی ارائه می کند و رضا بهبودی نقشی کوتاه و با گویش محلی ایفای نقش دلنشینی دارد. اگرچه فیلمنامه گره گشایی پیچیده ای ندارد و با فیلمی کم پرسوناژ مواجه هستیم ولی جنگل پرتقال فیلمی است که بر خلاف بسیاری از آثار سالیان اخیر بدون نشان گرفتن اعصاب مخاطب، در ملودرامی آرام چالش جدی را هم مطرح می نماید.

سینماخانه/ حامد بهجتی