سینا چمنی از کارگردانان جوان عرصه فیلم کوتاه می باشد که امسال با فیلم یاشار در بخش استعداد نو چهلمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران حضور داشت. به این بهانه سینماخانه گفتگوی کوتاهی با وی انجام داده است؛

خود را برای مخاطبان سینماخانه معرفی کنید
من سینا چمنی متولد ۱۳۷۹/۳/۳ در شهر تبریز هستم. نویسنده و کارگردان فیلم کوتاه «یاشار» که در بخش استعدادهای نو چهلمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران هم حضور داشت.
چه شد که تصمیم به ساخت این فیلم گرفتید؟
طرح فیلمنامه این کار را حدود دو سال پیش در کلاس فیلمنامه نویسی استاد سعید عقیقی نوشتم. همیشه موضوع کودک و نوجوان برایم بحث جذاب و مهمی بوده و دوست دارم موضوع کودک و بحث کودک در فیلم هایم باشد. پس از اتمام نوشتن فیلمنامه تصمیم گرفتم که همین فیلمنامه را خودم بسازم اگر چه تعدادی از کارگردانان عرصه فیلم کوتاه نیز تمایل به ساخت این فیلمنامه داشتند اما در نهایت خودم این کار را انجام دادم.

در راه تولید فیلم با چه چالش هایی رو به رو بودید؟
مهم ترین چالش امروز برای ساخت فیلم کوتاه، افزایش هزینه ساخت، تولید و بحث بودجه و فراهم کردن سرمایه اولیه هست. من مدت زیادی به دنبال سرمایه گذار و تهیه کننده گشتم ولی موفق به راضی کردن آنها نشدم که البته خب حق هم داشتند. در نهایت این که با وام و سرمایه شخصی توانستم پس از یک سال استارت پیش تولید و تولید فیلم را بزنم.
جشنواره فیلم کوتاه تهران چه جایگاهی در این حوزه دارد؟
خدا را شکر استقبال خوبی از جشنواره چهلم فیلم کوتاه تهران شد و تعداد تماشاگران زیادی برای تماشای فیلم های کوتاه به سالن های جشنواره آمدند. از سوی مردم و منتقدین هم بازخورد های خوبی درباره فیلمم (یاشار) دریافت کردم و خوشحالم که توانستم با فیلمم با مردم ارتباط برقرار کنم
ادامه مسیر فیلمسازی تان را در آینده چطور می بینید؟
خیلی سخت است؛ اما امیدوارم که شرایط برای فیلمسازی بهتر بشود. ولی همانگونه که می گویند انسان با امید زنده است من هم امیدوارم برای ساخت فیلم بعدی ام . البته فیلمنامه ای دارم که اگر خدا بخواهد و سرمایه ساخت آن تامین شود؛ می خواهم فیلم دومم را هم بسازم.
به عنوان یک فیلمساز جوان شرایط فیلمسازی را در حال حاضر چطور ارزیابی می کنید؟

فیلم کوتاه خیلی حرف ها برای گفتن دارد و حتی قاطعانه می توانم بگویم از بعضی فیلم های بلند سینمای بدنه هم جلوتر است ولی باز هم به نظرم مشکل اصلی در فیلم های کوتاه و حتی بلند، همچنان همان فقدان فیلمنامه درست و استاندارد است. فیلم کوتاه خودش هویت مستقلی دارد و نباید به آن صرفاً به عنوان پلی برای فیلم بلند نگاه کرد. خدا را شکر ایران نسبت به سایر کشور ها بهشت فیلمسازی است و این خیلی به نفع ما می باشد.

سینماخانه / گفتگو: حمید عبدالحسینی