فیلم آغوش باز به کارگردانی بهروز شعیبی تفاوت نگرشی دو نسل قدیم را نسبت به زندگی زناشویی و خانوادگی و همچنین مدیریت آن به نمایش می گذارد. مادی گرایانه دیدن زندگی زناشویی و اولویت قرار دادن ثروت به عنوان مبنای اصلی ساخت یک زندگی زناشویی از خصایص ترویج یافته در عصر و نسل کنونی است. با این حال دیدگاه معنوی نسبت به زندگی زناشویی که در نسل های پیشین بیشتر به چشم می خورد و با خصایصی نظیر سازش پذیری، از خودگذشتگی، ایثار و فداکاری همراه بوده؛ در دوره کنونی اگر چه به کلی از بین نرفته ولی کم رنگ شده است. فیلم با برش بین نسلی به خوبی دلایل ماندگاری زندگی های زناشویی پیشین و پایداری بیشتر آن ها نسبت به زندگی های زناشویی کنونی را به تصویر می کشد. خروج از اولویت قرار دادن مادی گرایی و درونی سازی ارزش های معنوی که بنیه زندگی های گذشته بوده است، می تواند به ثبات زندگی های زناشویی کنونی یاری رسانده و از فروپاشی آن ها پیشگیری کند. نکته ای که بازگشت به آن در آغوش باز نیز نمود دارد.
آغوش باز تمرکزی است بر جهان بینی مادی _ معنوی. یکی از کاراکترهای زن فیلم جهان بینی مادی گرایانه داشته و دیگری نیز به سان نسل قدیم، نه تنها مادی گرا نبوده بلکه مادیت را اولویت آخر جهان بینی خود قرار داده است. فردی که با از خودگذشتگی و ایثار زندگی خود را پیش می برد. مادی گرا بودن زنان هیچ وجه مطلقی ندارد؛ برخی از زنان به سان برخی از مردان هسته اساسی دنیای ذهنی و آرمانی شان پول و ثروت است و برخی دیگر دیدگاه معنوی تری نسبت به زندگی دارا می باشند. همانگونه که در یکی از پرسوناژ های زن فیلم به خوبی باوری در مقابل باور مادی گرایانه به تصویر کشیده می شود. آغوش باز از زاویه ای دیگر به نقش تربیتی والدین در شکل دهی به رفتار فرزندان نیز اشاره دارد. به گونه ای که شخصیت فرزند پسر خردسال خانواده رفتار پدر و مادر (پرخاشگری و بی توجهی به یکدیگر) خود را الگو قرار داده و در برخورد با خواهر کوچک تر خود کاملا نمایان است.

سینماخانه / فائزه عاطفی