احسان رحیم‌زاده روزنامه‌نگار و منتقد سینما در یادداشتی نگاهی به برنامه «شب آهنگی» با اجرای حامد آهنگی که به طور اختصاصی در فیلم نت ساخته و پخش می‌شود، داشته است.

نوشته او بدین شرح است: در «شب آهنگی» مثل «باضیا» با یک تاک شو طرفیم که عنوانش با فامیل مجری یعنی حامد آهنگی تشابه دارد.‌ (برنامه باضیا با اجرای علی ضیا نیز چنین ویژگی دارد). این همنامی نشان می‌دهد که هویت برنامه با هویت مجری گره خورده است. به عبارت دیگر حال و هوای «شب آهنگی» متناسب با نحوه اجرای حامد آهنگی است و اگر مجری دیگری روی صندلی اجرا بنشیند هم عنوان و هم ویژگی‌های آن تغییر خواهد کرد.

وجه تمایز حامد آهنگی با دیگر مجریان تاک‌شوها در میزان صمیمیت و هیجان بالایی است که به برنامه تزریق می‌کند. در بسیاری از برنامه‌ها مجری فقط یک سری سوال را از مهمان می‌پرسد و منتظر جواب‌ها می‌ماند. آهنگی اما در حین اجرای چالش‌های مختلف، جلوه‌هایی از یک صمیمیت و رفاقت نزدیک را با مهمان به نمایش می‌گذارد. او به گونه‌ای با مهمان دوست می‌شود که اگر کسی برنامه را قبلا ندیده باشد متوجه نمی‌شود چه کسی مجری و چه کسی مهمان است.

اینجا قرار نیست که مخاطب با افکار و عقاید مهمان آشنا شود. سوالاتی که مجری از مهمان می‌پرسد در خدمت ایجاد فضایی شاد و مفرح است و ربطی به درونیات مهمان ندارد. برخی تاک‌شوها می‌خواهند تجربیات چهره‌های فرهنگی را به مخاطب منتقل کنند. برخی نیز مثل توشات در پی ایجاد فضایی معنوی هستند و احساسات عرفانی و درونی آدم‌ها را بازگو می‌کنند. «شب آهنگی» از همان ابتدا تکلیفش را با مخاطب روشن کرده‌است. این برنامه قرار نیست نکته خاصی را آموزش بدهد یا جنبه‌هایی پنهان از شخصیت یک سلبریتی را آشکار کند. این برنامه می‌خواهد با حضور مهمانان فضایی شاد و مهیج را رقم بزند. به همین خاطر است که آهنگی کمتر سوال می‌پرسد و بیشتر مهمان‌ها را در موقعیت‌های کنیم قرار می‌دهد.

در این برنامه مهمان‌ها خاطره می‌گویند، مسابقه پانتومیم اجرا می‌کنند، لطیفه های بی‌مزه را از روی کاغذ می‌خوانند و بعضاً فلفل دلمه‌ای را تزیین می‌کنند!

برنامه هر چقدر از فضای پرسش و پاسخ خارج می‌شود جذابیت بیشتری پیدا می‌کند. رعایت این نکته تا حد زیادی بستگی به شخصیت سلبریتی دعوت‌شده دارد. مثلاً غلامرضا نیکخواه به عنوان یک بازیگر پرحرکت بسیار تمایل داشت در چالش‌ها و بازی‌های مختلف شرکت کند. اما جواد خیابانی به عنوان گوینده و گزارشگر بیشتر دوست داشت یک جا بنشیند و حرف بزند.

دیگر وجه تمایز مجری این برنامه با مجری سایر تاک‌شوها انعطاف پذیری حامد آهنگی در حین اجراست. او هم حاضر جواب است و هم بسیاری از موقعیت‌‌ها و بازی‌ها را بر اساس بازخوردی که از مهمان می‌گیرد تغییر می‌دهد. به عنوان مثال زمانی که زهرا داوودنژاد خاطره‌ای را درباره سوزاندن پفک تعریف کرد، آهنگی بلافاصله فندک آورد و یک پفک را آتش زد تا ببیند حرف داوودنژاد درست بوده یا نه. در نظر گرفتن بازخورد مهمان و واکنش نشان دادن به آن باعث می‌شود که در قسمت‌های مختلف شاهد موقعیت‌های تکراری نباشیم.

«شب‌های آهنگی» را به لحاظ ساختاری می‌توان به سه بخش دسته‌بندی کرد. در بخش اول چهار نفر از حضار زن در یک مسابقه شرکت می‌کنند. در بخش سوم سه نفر از حضار مرد آواز می‌خوانند. در بخش میانی نیز مهمان سلبریتی در چالش‌های برنامه شرکت می‌کند. (البته تا اینجا مردان حضور پررنگ‌ترین داشته‌اند و فقط دو چهره زن مهمان «شب آهنگی» شده‌اند). با وجودی که جذابیت بخش دوم به واسطه محبوبیت مهمان بیشتر است، اما در بخش‌های مردمی هم بعضاً اتفاقات جالبی می‌افتد. مثلاً صدا و تیپ یکی از مهمان ها به یک خواننده مهاجرت‌کرده شباهت داشت که اتفاقا ویدئوی آن به شدت در فضای مجازی وایرال شد.
حضور تماشاگران در برنامه یک حضور تشریفاتی نیست. فضای وسیع دکور این امکان را فراهم کرده که تعداد زیادی از مردم شاهد و ناظر اتفاقات باشند. دوربین با دقت خنده‌ها و تشویق‌های آنها را قاب می‌گیرد و نشان می‌دهد. ضمن این که این تماشاگران در دو بخش اول و سوم در مسابقات شرکت می‌کنند و بیشتر دیده می‌شوند.

«شب‌های آهنگی» برای مخاطبانی مناسب است که می‌خواهند غم و غصه را به دست فراموشی بسپارند و لحظاتی شاد را تجربه کنند. حامد آهنگی پرجنب و جوش با سطح انرژی بالایی که دارد، شادی و خنده را به بینندگان برنامه هدیه می‌دهد. حتی جدی‌ترین سلبریتی‌ها هم وقتی مهمان برنامه می‌شوند، از قالب خشک همیشگی‌شان بیرون می‌آیند و بر موج شور و نشاط سوار می‌شوند.