حالا و پس از هفده سال از برگزاری جشنواره فیلم مستند به صورت مستقل، این نهال تبدیل به جوانی شده و جای خود را در بین جشنواره های سینمایی پیدا کرده است.
جشنواره ای که اگر چه در طول این سال ها با فراز و فرود همراه بوده اما توانسته روند جریان سازی خود را حفظ کند و سینمای مستند و به ویژه تولید آن را زنده نگه دارد. فیلم مستند علی رغم تاثیرگذاری خود به ویژه در حوزه آسیب های اجتماعی و پیشگیری یکی از قالب های سینما است که آنچنان که باید و شاید در نمایش عمومی مورد توجه قرار نمی گیرد و همواره مغفول است. با این انگ که مستند بیننده ندارد و برای فروش نیست؛ از همین رو اهمیت جشنواره «سینماحقیقت» دو چندان است و چه بسا باید بیشتر از گذشته در جهت هرچه پرشورتر شدن و بالا بردن گستردگی آن تلاش داشت. ذات مستند بیان نه فقط واقعیت که حقیقت ها است و هر حقیقتی ممکن است تلخ باشد و اینجا است که در سینمای مستند باید آستانه تحمل را بالا ببریم و فضا را برای نمایش سوژه های مختلف باز بگذاریم تا جنبه های هشدار گونه آن بتواند تاثیر گذار و پیش گیرنده باشد و باعث کاهش نا به سامانی و در مواردی آگاهی بخشی و دانایی افزایی گردد.

سینماخانه / فائزه عاطفی